၂၆ - ပဋ္ဌာန်းစာဝါ

အဲဒီလို ဒီလိုရှိတယ်။ ကိုယ် မင်းကုသကလည်း ကြည့်တော့ တူတူပဲ။ သူက ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ထဲက အမေအဖေမရှိဘူး။ သူ့အစ်ကိုက အိမ်ထောင်သည်၊ သူက လူလွတ်ပေါ့ဗျာ။ လူပျိုပေါ့။ ကြော်ငြာလိုက်ရအောင်ပေါ့။ ဟုတ်တယ်လေ။ မင်းကုသပြောတာက။ ကိုယ်တော်တို့ အဲဒါနဲ့ သူ့အစ်ကိုကြီးနဲ့ ကပ်နေတာ။ အဲဒါနဲ့ သူ့အစ်မကြီးဖြစ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်က မုန့်ဆီကြော်ကြော်စားတာ။ မုန့်ဆီကြော်ကြော်စားကာကျတော့ သူ့အတွက်ချန်ထားပြီးတော့ ကျန်တဲ့မိသားစုတွေ ပျော်ပျော်ပါးပါးစားကြတာပေါ့လေ။ အဲဒီလိုစားကြတော့ အဲဒါနဲ့ အဲဒီအတိုင်း ပစ္စေကဗုဒ္ဓါက လာပြီးတော့ ဆွမ်းခံကြွတော့ ဆွမ်းလောင်းစရာမရှိဘူး။ ဟိုဒီဟိုဒီကြည့်လိုက်တော့ အလွယ်တကူတွေ့နေတဲ့ သူ့အတွက်ချန်ထားတဲ့ မုန့်ဆီကြော်ကို မျက်လုံးကသွားမြင်တော့မှ အဲဒီထဲမှာ ကိုင်း၊ သူလာခဲ့ကြမှ၊ နောက်ကျန်သေးတယ်၊ ကြော်ပြီးတော့ ပေးပါလိမ့်မလဲဆိုပြီးတော့ အဲဒါနဲ့ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါလည်း နေပူပူမှာ၊ ကျန်တဲ့သူတွေကတော့ အားနာသံတွေနဲ့ မြန်မြန်။ အဲဒီက အဆင်သင့်ကြော်ပြီးသားလေးကို သွားပြီးတော့ လောင်းလိုက်တာ။ လောင်းတုန်းရှိသေးတယ်ဗျ၊ အလောင်းတော်ကြီးက ရောက်ချလာတာဗျ။ ဟုတ်လားဗျာ။ အလောင်းတော်မင်းကုသက ရောက်ချလာတာ။ အဲဒါ ပါးစပ်က အရင်မနေသေးဘူး။ "မောင်လေးရေ" တဲ့၊ "သူ့အစ်မကြီးက မောင်လေးအတွက်ချန်ထားတဲ့ မုန့်ဆီကြော်တော့ အစ်မကတော့ လောင်းလိုက်ပြီ" ပေါ့။ မောမောပန်းပန်းနဲ့ ပြန်လာတဲ့အချိန်အခါဆိုတော့ ဒါလည်းပဲ တော်တော်သတိပြုစရာကောင်းတဲ့အချက်လေးတွေပေါ့ဗျ။ တစ်ခါတလေ စိတ်ပင်ပန်းနေတဲ့အချိန်ဖြစ်ဖြစ်၊ လူကပင်ပန်းနေတဲ့အချိန်ဖြစ်ဖြစ် အဲဒါ ဒေါသက ပေါက်ကွဲတတ်တယ်ဗျ။ ဟုတ်လား။ ဒါတွေကလည်းပဲ ကိုယ်က အဲဒီလိုပင်ပန်းတဲ့အချိန်ဆိုလို့ရှိရင်လည်းပဲ ကိုယ့်ဘက်က မပေါက်ကွဲမိအောင်ပေါ့လေ။ ဒါတွေက ဆင်ခြင်သင့်တယ်ပေါ့။ ကိုယ်ကနေပြီးတော့လည်းပဲ အဲဒီက ပေါက်ကွဲစရာရှိတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့ရှေ့မှာဆိုလို့ရှိရင်လည်းပဲ မပေါက်ကွဲအောင်၊ ဟောဒီလိုအချိန်ဆိုရင် ပေါက်ကွဲတတ်တယ်ဆိုတာ ကိုယ်က ကြိုတင်ပြင်ဆင်ပြီးကာကျတော့ ကိုယ်က ရှောင်တတ်၊ ဆိုတတ်ထားဖို့ အရေးကြီးတယ်။ ဒီလိုသင်ခန်းစာတွေရှိတယ်ပေါ့ ဒီထဲကနေပြီးတော့။ ဟုတ်လား။