ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ ပေးပို့လာသော စတုတ္ထမြောက် တရားတော်ပို့ချချက်မှတ်တမ်းကို သတ်ပုံမှန်ကန်စေရန် စစ်ဆေးတည်းဖြတ်ပြီး စာဖတ်၍ လွယ်ကူစေရန် စာပိုဒ်များ ခွဲပေးလိုက်ပါသည်-
ပဋ္ဌာန်းကျမ်းတော်ကြီးလေ့လာမှု _ ပဋ္ဌာန်းအလင်းရောင်ပို့ချစဉ် (စတုတ္ထပိုင်း)
၁၃၇၃ ခုနှစ်၊ တော်သလင်းလပြည့်ကျော် ၆ ရက်၊ ၂၀၁၁ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာလ ၁၈ ရက်၊ တနင်္ဂနွေနေ့။
အဲ့တော့ ဒီကနေ့ ပဋ္ဌာန်းပို့ချလိုက်တာ အခု မနေ့တုန်းက ဟေတုပစ္စည်းရဲ့ ပါဠိတော်အရကောက်နည်းတွေ၊ ပစ္စည်းပြိုင်နည်းတွေ တော်တော်ကြီး ပြီးခဲ့ပြီ။ အဲ့တော့ ဟေတုပစ္စည်းပြီးလို့ရှိရင် အခု အဓိပတိပစ္စည်းကို အခု သုဒ္ဓသင်္ချာ စာမျက်နှာနှစ်က အစဉ်အတိုင်း "ဟေ၊ ဓိ၊ ကံ၊ အာ၊ ဣ၊ ဈာ၊ မဂ်" ဆိုတဲ့အတိုင်းပဲ အဓိပတိကို လာရမှာပေါ့။ သဟဇာတအဓိပတိကို လာရမှာဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့လို့လည်းပဲ အခု မနေ့တုန်းက ဟေတုပစ္စည်းကို အရကောက်ခြင်းကိစ္စ အကုန်လုံးပြီးသွားပြီဆိုရင် သဘောအဓိပ္ပာယ်လေးတွေ အမြွက်မျှ ပြောရအောင်ပေါ့ဗျာ။ သဘောအဓိပ္ပာယ်တွေ၊ ဘယ်လို စာသင်နည်းစနစ်တွေလည်း သိရုံနဲ့မကဘူး၊ ဥစ္စာတွေဟာ လောကသဘာဝအနေနဲ့ ဘယ်လိုရှိသလဲဆိုတဲ့ ဥစ္စာတွေပေါ့။
အဲ့တော့ အခု ဟေတုပစ္စည်းဆိုတာက ကိုယ်တော်တို့ကို အဲ့ဒီသုဒ္ဓသင်္ချာတွေ၊ အဲ့ဒီအရကောက်တွေ ကြည့်ပြီးကာကျတော့ အခု "ရွှေတံခွန်ပန်း ပဋ္ဌာန်း" ဆိုတာရှိတယ်။ အဲ့ထဲမှာလည်း ပါတယ်ပေါ့။ ဟိုး ရှေးစာအုပ်တွေထဲမှာပဲ "ဟေတုပစ္စယော၊ ရေသောက်မြစ်လျှင် သစ်ပင်ကို စည်ပင်စေထောက်ပံ့သလို၊ သဟဇာတရုပ်နှင့်နာမ်ကို သန္ဓေ၊ ပဝတ္တိမလွတ်စေရ၊ သမ္ပယုတ္တတရားတို့တွင် ကောင်းစွာခိုင်မြဲတည်သည့်အဖြစ်ကို ပြီးစေတတ်သော ဟေတုသတ္တိတို့ဖြင့် ကျေးဇူးပြုခြင်းလက္ခဏာရှိသော ဟိတ်ခြောက်ပါး ပစ္စည်းတရားတည်း"။ ဒါလည်းကောင်း။ "အာရမ္မဏပစ္စယော၊ တောင်ဝှေးကြိုးတန်း သူ မစွမ်းကို..." စသည်ဖြင့်ပေါ့။ နောက် "ဈာနပစ္စယော၊ သစ်ပင်တောင်ကို တက်သက်သူသည် အောက်သူတို့အား လက်ညှိုးညွှန်ပြ..." စသည်ဖြင့်လည်းကောင်းပေါ့။ အဲ့လို အဲ့လိုတွေ သူ့ရဲ့အဓိပ္ပာယ်တွေပေါ့။ ကိုယ်တော်တို့ အခုတော့ ပဋ္ဌာန်းတတ်ပြီးမှ ဒီအဓိပ္ပာယ်တွေက နားလည်တာ။ သို့သော်လည်းပဲ ဒါ အမြွက်ပေါ့ဗျာ။
တို့စာမျက်နှာနှစ်မှာ "ဟေတုပစ္စယော" တဲ့။ ပစ္စယနိဒ္ဒေသမှာဆိုလို့ရှိရင် ဟေတု... ဒီကျတော့လည်းပဲ ပညာဝါဒကြောင့် နည်းနည်းလေးကျယ်ကျယ်ဟောလိုက်တဲ့အတွက်ကြောင့်မို့လို့ ကုသလဟေတု၊ အကုသလဟေတု၊ ဝိပါကာဗျာကတ၊ ကိရိယာဗျာကတဟေတု၊ ဟေတုသုံးမျိုး မဟုတ်ဘူးလားဗျ။ အော်၊ သူက လေးမျိုးရှိတာ။ ဒါကို ကိုယ်တော်တို့ ဟေတုသင်္ဂြိုဟ်မှာ ပြန်ကြည့်မယ်ဆိုရင် ဟေတုသင်္ဂြိုဟ်ဂါထာတွေ ဒီအတိုင်းရှိတာ။ ထည့်ထဲဝင်ဝင်၊ ဗိုက်ထဲကို ရောက်သွားအောင် ပြန်ကြည့်။ ဟုတ်လားဗျ။ (မှန်ပါ။) သင်္ဂြိုဟ်ထိအောင် ဆင်းပြောနေရင်... လမ်းညွှန်ရတာလေ။ အဲ့ဒီထိအောင် ဆင်းပြောရမယ်ဆိုလို့ရှိရင် ကိုယ်တော်တို့ ဘယ်သိလိမ့်၊ ဘယ်ကုန်ခမ်းနိုင်တော့မှာတုန်း။ တကယ့်ကို သင်္ဂြိုဟ်နဲ့ ဟိုဘက်ဒီဘက် တွေးစရာလေးတွေတော့၊ ဒါလေးတွေကတော့ ပေးရမှာပေါ့။ တကယ့်ကို သင်္ဂြိုဟ်ကနေ ဆင်းသက်၊ သို့မဟုတ် ဒီကနေ ဆင်းသက်၊ ဒါလေးတွေကတော့ အခု တိုက်ရိုက်တွေးစရာတွေတော့ ပေးရမှာပေါ့။ ဒါက ဟိုဘုန်းကြီးကပြော၊ ဒီဘုန်းကြီးကပြောဆိုတော့ သိသွားတာပေါ့။ ဟုတ်လား။ အဲ အဲ့ဒါလေးတွေလည်း ထူးဆန်းတာလေးတွေတော့၊ သင်္ဂြိုဟ်ရဲ့ အယူအဆထူးဆန်းတာလေးတွေတော့ ကိုယ်တော်တို့ ပြောပေးခဲ့ပါတယ်။
အမိဝမ်းတွင်းမှ ဒုက္ခဝေဒနာ
တွေ့လို့၊ ကြံလို့ရတာ။ ကိုယ်တော်တို့ ဆိုပါတော့ တစ်ခုလောက်ပြောကြည့်မယ်ဆိုရင် ဣန္ဒြိယမဂ်ကို ပို့ချတဲ့ကာလက ကိုယ်တော်တို့ ဇာတိပဋိသန္ဓေရဲ့ ဒုက္ခ၊ ဇာတိဒုက္ခအကြောင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ ကိုယ်တော်တို့ ပြောခဲ့တယ်ပေါ့ဗျာ။ ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်က စာရွက်ကလေးတွေလည်း ဝေလိုက်သေးတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ အဟောင်းသမားတွေ ရှိကြလိမ့်မယ်။ ဟုတ်လားဗျာ။ "သစ္စာချုပ်အောက်ထပ်ဝယ်ရံ၊ ပုရ်နာဘိအောက် ကျဉ်းမြောင်းမည်းမိုက် ဝမ်းတိုက်ဝယ် ဘင်၌လောက်လို၊ ကျောက်ကုန်းဝမ်းပြု ဦးခေါင်းထားလျက်၊ မေးဖျားလက်စုံ သစ်ခွမှာ မြောက်လို၊ ပုဆစ်ဒူးတုပ်နေရ၊ အမိစားခါ ပူအေးစာက..." အဲ ကိုယ်တော်တို့ အဲ့ဒါလေး အတွေး၊ အဲ့ဒါလေးတစ်ခု တွေးကြည့်ရအောင်။ ဒါလေးက ကိုယ်တော်တို့ တိုက်ရိုက် အတွေးလေး။ ကိုယ်တော်တို့ အဲ့တော့ ဣန္ဒြိယမဂ်မှာ ပြောဖို့မေ့သွားခဲ့လို့။
"အမိစားခါ ပူအေးစာက" ဆိုတော့ ကိုယ်တော်တို့၊ တို့ရဲ့ အမေ့ဝမ်းခေါင်းထဲမှာ အမေက အပူအစပ်တွေ စားမယ်ဆိုရင် အဲ့ဒီက ကလေးကလည်းပဲတဲ့ ငရဲမီးစနှင့် ထိုးကြသလိုပဲတဲ့။ ဟုတ်လားဗျာ။ အလွန်တရာမှ ပူတာတဲ့။ "အမိစားခါ ပူအေးစာက ကိုယ်သားဆက်စပ်၊ တပျပ်ပျပ်နှင့် အသက်ထွက်မလား ပူလောင်တာ" ပေါ့။ ဟုတ်လား။ အဲ့ဒီတော့ အဲ့ဒီအချိန်အခါက ဘယ်အချိန်အခါလဲပေါ့။ ဒီအတိုင်း ကိုယ်တော်တို့ လုံးဝမစဉ်းစားနိုင်ဘူး။ ဣန္ဒြိယမဂ်မှာ ကိုယ်တော်တို့ အဲ့ စာမျက်နှာ ၇၅ မှာ ရေးထားတယ်ပေါ့ဗျာ။ အဲ့မှာ တို့ စက္ခုဝိညာဉ်ဖြစ်တဲ့ဥစ္စာတွေ၊ စက္ခုပသာဒရုပ်တွေ ဖြစ်တယ်။ စက္ခုအာယတနဖြစ်တဲ့အချိန် မပါဘူးလား။ (ပါပါတယ်။) အေး၊ ဒါနဲ့ဆက်စပ်စဉ်းစားရမှာ။ ဒါနဲ့ဆက်စပ်စဉ်းစားရမှာ ကိုယ်တော်တို့ရေ။
ဒါနဲ့ဆက်စပ်စဉ်းစားရမှာဆိုတော့လည်းပဲ စက္ခုအာယတနတုန်းက အဲ့ဒီထဲမှာ ကိုယ်တော်တို့ စက္ခုအာယတန ဘယ်မှာဖြစ်... ကိုင်း၊ ဣန္ဒြိယပိုင်းချတာ မကြာသေးဘူး၊ မေ့ပြီ။ ကိုယ်တော်တို့ မျက်လုံးတွေ အမေ့ဝမ်းဗိုက်ထဲမှာ ဘယ်အချိန်စဖြစ်သလဲဆိုရင် ဒီဃနိကာယ်အလိုဆိုရင် ၇ လီ၊ ၄၉ ရက်မှာ ဖြစ်တယ်။ မူလဋီကာအလိုဆိုလို့ရှိရင် ၁၁ သတ္တာဟ၊ ၇၇ ရက်မှာ ဖြစ်တယ်တဲ့။ ကိုင်း၊ အဲ့သလောက် လမ်းကြောင်းပေါ်လိုက်ပြီ။ အဲ့လိုဆိုလို့ရှိရင် ကိုယ်တော်တို့ ဒါ စဉ်းစားနိုင်ပြီဗျ။ အဲ့သလိုဆိုလို့ရှိရင် ကိုယ်တော်တို့ ခုနက "အမိစားခါ ပူအေးစာက ကိုယ်သားဆက်စပ်၊ တပျပ်ပျပ်နှင့် စစ်စစ်လှုပ်နေ၍" ဆိုတော့ ကိုင်း၊ ကိုယ်တော်တို့ရဲ့ အဲ့လို နာကျင်မှုဒုက္ခဝေဒနာတွေဟာ ခံစားရတယ်ဆိုလို့ရှိရင် ဘယ်အချိန်ခံစားရလဲလို့ တွေးကြည့်မယ်ဆိုရင်... ရပါ့မလား။ ကိုင်း၊ တစေ့တစောင်း ဖော်ပြောလိုက်ပြီ။ တစေ့တစောင်း ဖော်ပြောလိုက်ပြီဆိုကတည်းကပဲ ကိုယ်တော်တို့ အထောက်အထားသာဓကပြု၍ ဖြေဆိုခဲ့ပါဆိုလို့ရှိရင်တော့၊ သင်္ဂြိုဟ်သာဓကပြု၍ ဖြေဆိုခဲ့ပါဆိုတော့... သေပြီသားကျန်ပြီးတော့။ ဟုတ်လား။ ဟုတ်လားဗျ။
အဲ့တော့ ကိုယ်တော်တို့ အမေကနေပြီးတော့ အပူအစပ်တွေ စားလိုက်မယ်ဆိုရင်တော့ ဟိုထဲမှာရှိတဲ့ သန္ဓေသားလေးကလည်းပဲ ပူတာလောင်တာတွေ ရှိဘူးလား။ (ရှိပါတယ်။) ရှိတယ်။ အဲ့ဒီ ပူတာလောင်တာတွေ ဘယ်အချိန်ခံစားရတုန်း။ အဲဒီဒုက္ခဝေဒနာတွေ ခံစားတဲ့အချိန်၊ ဒါကိုပြောဆိုရင် ကိုယ်တော်တို့ မစဉ်းစားတတ်ဘူး မဟုတ်လား။ (မှန်ပါ။) နောက်မှ အဲ့ဒီကအဖြေပြောမယ်ဗျ။ ဟုတ်လား။ စဉ်းစားကြည့်ဦးပေါ့ဗျာ။ အဖြေပြောမယ်။ ဟုတ်လား။ နောက်ကျမှ အဖြေပြောမှာ။ နည်းနည်း ဈေးကိုင်ထားဦးမှ ဖြစ်မှာ။ ကိုယ်တို့ ဒုက္ခဝေဒနာခံစားရတာ၊ အမိဝမ်းထဲမှာ ဒုက္ခဝေဒနာခံစားရတာ ဘယ်အချိန်ခံစားရတာလဲ။ ဟော၊ တွေးစရာလေးတွေ အများကြီး။ သင်္ဂြိုဟ်သာဓကပြုပြီး ကိုယ်တော်တို့ လိုက်တွေးလိုက်ဦးမှဗျာ။ ဟုတ်လား။ တို့ လွယ်လွယ်ကူကူရရင် လောကမှာ တန်ဖိုးမထားချင်ဘူး။ အလွယ်တကူရရင်... (တန်ဖိုးမထားတတ်ဘူး။) တန်ဖိုးမထားတတ်ကြဘူး။ လူ့သဘာဝကလေ။ နည်းနည်းခက်ခက်ခဲခဲ ပေးလိုက်ဦး။ ဟုတ်လား။ လူ့သဘာဝ အဲ့လိုရှိတယ်။
ဟေတုပစ္စည်း၏ သဘော
ကဲ၊ ဒါ ကိုယ်တော်တို့ အဲ့သလို ထူးဆန်းတာလေးတွေ ပြောပေးမှာပေါ့ဗျ။ ဟုတ်လား။ ကိုင်း၊ ဒါဆိုလို့ရှိရင်တော့လည်း တကယ့်အခု ဟေတုပစ္စယောတဲ့။ ဟေတု၊ ဟေတုဆိုတာကလည်း အကြောင်းပဲ။ ပစ္စယောဆိုတာလည်း အကြောင်းပဲ။ ကိုယ်တော်တို့ အကြောင်းနဲ့ဟောတာ ဘယ်နှပါးပါလိမ့်။ (၂၂ ပါး။)
နေမိတ္တံ ကရဏံ ဌာနံ၊ ပဒံ ဗီဇံ နိဗန္ဓနံ၊ ပစ္စယော... အင်း၊ တချို့လည်းရတယ်။ တချို့လည်း... (ရပါတယ်။) အင်း၊ တချို့လည်းရတယ်၊ တချို့လည်းရတယ်ပေါ့ဗျာ။ အမလေး၊ သူတို့က ရတယ်၊ တချို့လည်း ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းနဲ့။ ဘုန်းကြီး နေမိတ္တံ ကရဏံ ဌာနံ... လုပ်ပြောနေတာ။ အဲ့လိုလေ။ဟေတုကလည်း အကြောင်းပဲ။ ပစ္စယောကလည်း... (အကြောင်းပဲ။) အကြောင်းပဲ။ ဟော၊ အလွန်အရေးကြီးတဲ့အကြောင်း။ ဒါကြောင့် ဘုရားက အစဆုံးဟောတာ။ ဟုတ်လား။ အလွန်အရေးကြီးတဲ့အကြောင်းဖြစ်လို့။ ဟုတ်လားဗျာ။ ကိုယ်တော်တို့ကို သပ္ပေါသ ဆိုရင် ဘာလဲ။ (မြွေကြီး။) အဲ့ဒါ မြွေကြီးလို့ပြောတာ ဟုတ်ရဲ့လား။ (မဟုတ်ပါဘူး။) နောက်တစ်လုံးနဲ့ပြောတာ ဟုတ်ရဲ့လား။ (မဟုတ်ပါဘူးဘုရား။) ဘယ်နှလုံးမှာလဲ။ (တစ်လုံး။) အဲ့ဒါကတော့ ကြောက်စရာလန့်စရာမလို၊ "မြွေကြီး၊ မြွေကြီး၊ ဟိတ်ကောင်၊ သတိထား" အဓိပ္ပာယ်က အဲ့လိုရှိတယ် မဟုတ်လား။ (မှန်ပါ။)
ခုလည်းပဲ ကိုယ်တော်တို့ ဟေတုပစ္စယော။ ဟုတ်လား။ အကြောင်း၊ အလွန်အရေးကြီးတဲ့အကြောင်း။ ဒီလိုပြောတာ။ အဲ့ဒီအရေးကြီးတဲ့အကြောင်းက အခု ခြောက်ကြောင်းရှိတယ်။ ဟုတ်လား။ ဘယ်နှကြောင်းပါလိမ့်။ (ခြောက်ကြောင်း။) ခြောက်ကြောင်း။ ဟ၊ ခြောက်ကြောင်းဆိုတော့လည်း အဲ့ဒါ ဘုန်းကြီးကျောင်းတွေလည်း ဟိုနားတွေ့လိမ့်မယ်။ ဟုတ်လားဗျ။ အဲ့ဒါ ရရစ် "ကြောင်း" နဲ့ ယပင့် "ကြောင်း" နဲ့ ကွဲမသွားနဲ့။ ကွဲကွဲပြားပြားသိလိုက်ဦးနော်။ ယင်း "ကျောင်း" ဟုတ်ရဲ့လား။ (မဟုတ်ပါဘူးဘုရား။) ဒါ ဘာလဲဗျ။ (အကြောင်း။) အကျိုးအကြောင်းထဲက အကြောင်း။ အဲ့တော့ ကုသိုလ်ဟိတ်ဆိုတာက ကောင်းသောအကြောင်း၊ ကောင်းသောအကျိုးတွေ။ ဟုတ်လားဗျာ။ အကုသိုလ်ဟိတ်ဆိုတာက မကောင်းသောအကြောင်းအကျိုးတွေ။
အဲ့တော့ လောကမှာပြောကြတယ်။ အခု ကိုယ်တော်တို့ စတင်ပြီးတော့ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟကို စပြောရအောင်ပေါ့ဗျာ။ အဲ့တော့လည်းပဲ ကိုယ်တော်တို့ ခေါင်းထဲထည့်ထားမှာကတော့ "အကြောင်းကောင်းမှ အကျိုးကောင်းမယ်"။ ပြောကြည့်စမ်းပါဦး။ (အကြောင်းကောင်းမှ အကျိုးကောင်းမယ်။) ပြောင်းပြန်လှန်လိုက်။ (အကြောင်းမကောင်းရင် အကျိုးမကောင်းဘူး။) ကိုင်း၊ တစ်မှတ်မှမရဘူးလို့။ အဲ့ဒါလေး ကြည့်လိုက်။ ပြောင်းပြန်လှန်တာကို မဟုတ်တာ သွားပြောင်းပြန်လှန်တာ။ ဒါကြောင့် ကိုယ်တော်တို့ ကြည့်လိုက်တာ အမှတ်မရတော့ဘူး။ ဟုတ်လား။ (မှန်ပါ့ဘုရား။) ဒါကတော့ မဟုတ်တာသွားလှန်တာကို ကြည့်စမ်းပါဦး။ ဟုတ်လား။ ဟမ်။ မဟုတ်တာသွားလှန်တာ။ ဒီက "အကြောင်းကောင်းမှ အကျိုးကောင်းမယ်" ဆိုတာကို ပြောင်းပြန်လှန်မယ်ဆိုတော့ ဘယ်လိုလှန်မလဲ။ မသိဘူး။ အဲ့ဒါတွေပဲ။ ငါတော့ မှန်ပြီပဲ၊ ၁၀ မှတ်ပေါ့။ အဲ့ဒါ ဘာရသလဲဆိုတော့ ဝလုံးဗလာတောင် မရဘူးဗျ။ ကြက်ခြေခတ် အဲ့ဒါ ရဲကနဲဆို ချစ်ချလိုက်တာ။ "အကြောင်းကောင်းမှ..." ဘာလဲဗျ။ (အကျိုးကောင်းမယ်။) အကျိုးကောင်းမယ်။ "အကြောင်းမကောင်းရင်..." (အကျိုးမကောင်းဘူး။) အကျိုးမကောင်းဘူး။
ဒါကြောင့် ပြောခဲ့တာ။ ဒီဟာ ဟေတုပစ္စယော၊ အကြောင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီးတော့ နှစ်ခုလုံးပါတယ်။
ဟေတူ ဟေတုသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံသမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ ဟေတုပစ္စယေန ပစ္စယော။ ဟေတုဟိတ်ခြောက်ပါးတို့သည်။ ဒီမှာတော့ ကုသလဟေတု၊ အကုသလဟေတုပေါ့ဗျာ။ ဒါကြောင့် ကိုယ်တော်တို့ ဟိုတုန်းက ပြောခဲ့တယ်ပေါ့။ ကိုယ်တော်တို့ ကဗျာလေးတစ်ပုဒ် ပေးခဲ့တယ်။ "ကိုယ့်ယူကိုယ်ပြောင်း၊ ကိုယ်ကောင်းအောင်ကြံ၊ ကိုယ့်ကြမ္မာစ၊ ကိုယ်စားကိုယ်မှ အလွန်ခံ၊ ကိုယ့်လှေကိုယ်ထိုး ပန်းဆိုးနှင့်ပန်၊ ကိုယ်စိန်တွေ့ ကိုယ်မွေ့ကိုယ်စံ"။ အဲ့ဒါ ဟေတုပစ္စယောပဲ။ လောကကြီးမှာ ဟေတုပစ္စယောနဲ့ ကင်းကွာတာ တစ်ခုမှမရှိဘူး။ ဟေတုပစ္စည်းနဲ့ ကင်းကွာတာ... (မရှိဘူး။) မရှိဘူးဗျ။ အဲ့တော့ ဟေတုပစ္စည်းရဲ့ အကျဉ်းအဓိပ္ပာယ် ကိုယ်တော်တို့ရဲ့ စာအုပ် ၁၄ မှာ ရှိတယ်နော်။ ဘယ်လောက်မှာလဲ။ (၁၄ ပါ။) အဲ့ဒီစာအုပ်မှာ ၂၄ ပစ္စည်းရဲ့ အကျဉ်းချုပ်အဓိပ္ပာယ်တွေ ၁၄ မှာ ရှိတယ်။အကုသိုလ်ဟိတ်တရားများ၏ ဆိုးကျိုး
ကိုင်း၊ ဒါကြောင့်မို့လို့ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟဆိုတဲ့ အကုသိုလ်အကြောင်းတရားတွေ၊ ဒါလေးကို နည်းနည်းလေး ပြောကြည့်ရအောင်ပေါ့ဗျာ။ တို့ စာထဲမှာဆိုရင်တော့ ကိုယ်တော်တို့ အလွန်တရာမှ ပြောဖို့ကောင်းတာတွေပေါ့။ သို့သော်လည်းပဲ ကိုယ်တော်တို့ အချိန်ကုန်သွားမှာစိုးတဲ့အတွက် ကိုယ်တော်တို့လည်း ဗဟုသုတရအောင်။ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟဆိုတဲ့ တရားတွေက ခုနက ပြောလိုက်ခဲ့ပြီ။ ဒီဥစ္စာက ကောင်းတဲ့အကြောင်းတွေလား၊ မကောင်းတဲ့အကြောင်းတွေလား။ (မကောင်းတဲ့အကြောင်းတွေ။) မကောင်းတဲ့အကြောင်းတွေ။ မကောင်းတဲ့အကြောင်းတွေ ပြုလုပ်မယ်ဆိုရင် ဘယ်အကျိုးတွေကို ရမှာပါလိမ့်။ (မကောင်းတဲ့အကျိုးတွေ။) မကောင်းတဲ့အကျိုးပဲရမယ်။ ဒါကြောင့် အကြောင်းကောင်းမှ... (အကျိုးကောင်းမယ်။) အကြောင်းမကောင်းရင်... (အကျိုးမကောင်းဘူး။) အကျိုးမကောင်းဘူး။ အဲ့ဒါ အကြောင်းမကောင်းရင်ဆိုတာ၊ မကောင်းတဲ့အကြောင်းဆိုတာ ဘယ်သူလဲလို့မေးရင်... (အကုသိုလ်ပါဘုရား။) လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟ။ ဘယ်သူပါလိမ့်ဗျာ။ (လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟပါဘုရား။)
အေး။ အဲ့ဒီက လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတွေက ဘယ်လောက်တောင်ဆိုးသလဲဆိုလို့ရှိရင် ဘုရားရှင်ကိုယ်တော်မြတ် သံယုတ္တနိကာယ်မှာဆိုလို့ရှိရင် အဲ့ဒီနှစ်သုတ်ဟောထားတဲ့ တစ်ဂါထာရှိတယ်ဗျ။
လောဘော ဒေါသော စ မောဟော စ၊ ပုရိသံ ပါပစေတသံ။ ဟိံသန္တိ အတ္တသမ္ဘူတာ၊ တစသာရံဝ သမ္ဖလံ။ တဲ့။ "အတ္တသမ္ဘူတံ၊ မိမိရင်၌ဖြစ်ကုန်သော ဝါ မိမိရင်မှဖြစ်ကုန်သော လောဘောစ၊ လောဘဆိုတဲ့တရားသည်လည်းကောင်း၊ ဒေါသောစ၊ ဒေါသဆိုတဲ့တရားသည်လည်းကောင်း၊ မောဟောစ၊ မောဟဆိုတဲ့တရားသည်လည်းကောင်း၊ သို့တည်းဟူသော သုံးပါးကုန်သော အကုသိုလ်ဟူသမျှ၏ ပင်မစစ်မြစ် အကြောင်းဖြစ်ကုန်သော အကုသိုလ်ဟိတ်တရားတို့သည် ပါပစေတသံ၊ ယုတ်ညံ့သော စိတ်နှလုံးရှိသော ပုရိသံ၊ ပုဂ္ဂိုလ်ကို..." (ပုရိသံ၊ ဘယ်လိုပြောမယ်။) (ပုဂ္ဂိုလ်ကို။) (ပုရိသုဒ်က ဘယ်လိုများဖြစ်ချင်တုန်း။) (ငါမလုပ်နဲ့လေ။ ကိုယ်တော်တို့ကြီး ဖြစ်နေခံရမယ်။ ကိုယ်တော်တို့က ခံချင်နေပြီးသား။ ဟုတ်လား။ ပုရိသံမှာ ဘာလဲ။) (ပုဂ္ဂိုလ်ကို။) "...ပုဂ္ဂိုလ်ကို ဟိံသန္တိ၊ ဆင်းရဲထွေထွေ သေလည်းဝေအောင်၊ မသေသေအောင် ညှဉ်းဆဲတတ်၊ နှိပ်စက်တတ်လေကုန်၏။"ဟုတ်လားဗျာ။ ဒီ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟဆိုတဲ့ တရားတွေဟာ ရင်မှဖြစ်လာတဲ့ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟဆိုတဲ့ တရားတွေဟာတဲ့ "ပါပစေတသံ" ယုတ်ညံ့တဲ့စေတနာရှိတယ်။ ဟုတ်လားဗျ။ အထက်တန်းကျတဲ့ စိတ်နှလုံးလား၊ ယုတ်ညံ့တဲ့ စိတ်နှလုံးလား။ (ယုတ်ညံ့တဲ့ စိတ်နှလုံး။) ယုတ်ညံ့တဲ့ စိတ်နှလုံးရှိသော "ပုရိသံ" ဘာလဲ။ (ပုဂ္ဂိုလ်ကို။) ပုဂ္ဂိုလ်ကို။ (ပုရိသံရော။) (ကိုယ်တော်တို့ကို မေးချင်လို့လား။) (မေးချင်ပါတယ်။) (လုပ်တယ်လေ။ အကုန်ပါအောင် လုပ်ရမှာ။ ပုရိသံ ဘာလဲ။) (ပုဂ္ဂိုလ်ကို။) ပုဂ္ဂိုလ်ကို။ ဟုတ်လားဗျ။ "ဟိံသန္တိ၊ ဆင်းရဲထွေထွေ သေလည်းဝေအောင်၊ မသေသေအောင် ညှဉ်းဆဲနှိပ်စက်ကြလေကုန်၏။"
ကိမူဝ၊ ဥပမာနဲ့ ပြောရမယ်ဆိုလို့ရှိရင်တဲ့ "တစသာရံဝ သမ္ဖလံ၊ အခွံသာလျှင် အနှစ်ရှိသော ဝေဠုဝါးကို သမ္ဖလံ၊ ဝါးသီးတည်းဟူသောသားသည် ဟိံသတိ၊ ဝါးကိုဖျက်ဆီးသကဲ့သို့တည်း။" အဲ့တော့လည်းပဲ ဘုန်းကြီးတို့၊ တပည့်တော်တို့ ကြည့်လိုက်မယ်ဆိုလို့ရှိရင် ဝါးသီးသီးလာပြီဆိုရင် အဲ့ဒီကဝါးပင်က သေချာပေါက်သေရတယ်။ ငှက်ပျောပင်ဟာလည်း အသီးသီးလာပြီဆိုရင် အဲ့ဒီအသီးသီးလိုက်တဲ့ ငှက်ပျောပင်က မသေချင်လို့မရဘူး။ ပေပင်ဆိုတာလည်းပဲ ပေသီးသီးလိုက်ပြီဆိုလို့ရှိရင် မသေချင်လို့ကို... (မရဘူး။) မရဘူး။ ဒါကြောင့်မို့ အဲ့ဒီက ပေပင်ရဲ့အသီးက ပေပင်ကိုသတ်တယ်။ ဝါးပင်ရဲ့အသီးက ဝါးပင်ကိုသတ်တယ်။ ငှက်ပျောပင်ရဲ့အသီးက... (ငှက်ပျောပင်ကို သတ်တယ်။) ငှက်ပျောပင်ကို သတ်သလိုပဲတဲ့။ အသီးဆိုတာက ဖလ။ အကျိုးကလည်းပဲ ဘာလဲဗျ။ (ဖလ။) ဒါကြောင့်မို့လို့ ရင်ကဖြစ်လာတဲ့၊ ခုနက ဝါးပင်၊ ပေပင်၊ ငှက်ပျောပင်တို့က ဖြစ်လာတဲ့၊ ခန္ဓာကိုယ်ထဲက ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အသီးကပဲ အဲ့ဒီကအပင်ကြီးကို သတ်လိုက်သလိုပဲ၊ ခုနက ယုတ်ညံ့သော စိတ်နှလုံးရှိတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့ ရင်ကနေပြီးတော့ လောဘဆိုတဲ့တရားတွေ ထွက်ပေါ်လာမယ်၊ ဒေါသဆိုတဲ့တရားတွေ ထွက်ပေါ်လာမယ်၊ အဲ့ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုပဲ အဲ့ဒီက လောဘဟူသော... (အသီးက။) ဒေါသတည်းဟူသော... (အသီးက။) မောဟတည်းဟူသော အဲ့ဒီကအပင်ကြီးကို ဘာလဲ။ (သတ်တယ်။) အဲ့ဒီက ပုဂ္ဂိုလ်ကို သတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်တဲ့ဗျ။
လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတို့၏ သာဓကများ
အဲ့တော့ ဒါကြောင့်မို့လို့ ကိုယ်တော်တို့ အခု အဲ့ဒါလေးကို၊ တို့ လောဘအကြောင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီးတော့ စိတ်ခွဲထုတ်လိုက်ရအောင်ပေါ့။ လောဘကြောင့် ပျက်စီးသွားတာပေါ့။ အဲ့တော့ လောဘနဲ့ပတ်သက်ပြီးတော့ နည်းနည်းလေး ခွဲထုတ်ပြီးတော့ ပြောကြည့်ကြရအောင်။ ဒါလေး ကိုယ်တော်တို့၊ အဲ့တော့ ကိုယ်တော်တို့ အခု ဒီဘဒ္ဒကမ္ဘာထဲကို ရောက်လာပြီ။ ဘယ်ကမ္ဘာထဲကို ရောက်လာပြီလဲ။ (ဘဒ္ဒကမ္ဘာ။) ဘဒ္ဒကမ္ဘာထဲကို ရောက်လာတာ။ အတိတ်ရှေ့က မန္ဓာတုစကြဝတေးမင်းကြီးတဲ့။ ဟုတ်လားဗျ။ ကြိုတင်ပြောထားမယ်။ အဲ့ဒီ မန္ဓာတုစကြဝတေးမင်းကြီးက တခြားမဟုတ်ဘူး။ တပည့်တော်တို့ရဲ့ ဘုရားအလောင်း။ ဘယ်သူပါလိမ့်ဗျ။ (ဘုရားအလောင်း။) ဘုရားအလောင်း။ အဲ၊ ဘုရားလောင်း မန္ဓာတုစကြဝတေးမင်းကြီးဟာလည်း သူ့သက်တမ်းက ဘယ်လောက်ရှိတာလဲဆိုလို့ရှိရင် အသင်္ချေသက်တမ်းမှာ ဖြစ်တာ။ ဘယ်လောက်တမ်းမှာ ဖြစ်တာလဲ။ (အသင်္ချေသက်တမ်းမှာ။) အသင်္ချေသက်တမ်းမှာ။
စကြဝတေးမင်းရဲ့ အစွမ်းအစက သူက ဘယ်လောက်ထိအောင် အာဏာတွေ၊ ပါဝါတွေ ရသွားသလဲဆိုလို့ရှိရင် သူကလည်း သိကြားမင်းပေါင်း ၃၆ ယောက်။ ဘယ်လောက်ပါလိမ့်ဗျ။ (၃၆ ယောက်။) ၃၆ ယောက်ပေါ့ဗျာ။ အဲ့တော့ သိကြားမင်းရဲ့ သက်တမ်းတွေ ကုန်ဆုံးသည်တိုင်အောင် သူကနေတော့ သိကြားတွေက တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်၊ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ၃၆ ယောက်သွားတာ။ သူက တာဝတိံသာနတ်ပြည်ကို တစ်ခြမ်းပိုင်နေတာ။ လူသားစကြဝတေးမင်းက တာဝတိံသာနတ်ပြည်ကို တစ်ခြမ်းပိုင်တာ အားမရနိုင်ဘူး။ အဲ့တော့ ၃၇ ယောက်မြောက် သိကြားမင်းကျရင်တော့ သူကနေပြီးတော့ အဲ၊ သူ့ကိုသတ်ပြီးတော့ အဲ့ဒီက တာဝတိံသာနတ်ပြည်တစ်ပြည်လုံးကြီးကို ဘာပါလိမ့်။ (လိုချင်တာ။) လိုချင်တာ။ အဲ့ဒါက ဘာလဲဗျ။ (လောဘ။)
အဲ့ဒီလို မတော်လောဘဖြစ်လာတဲ့အချိန်ကစပြီးကာကျတော့ တာဝတိံသာနတ်ပြည်ကနေပြီးကာကျတော့ ဝါဂွမ်းလေးက၊ ဝါဂွမ်းလေးဟာလည်း တလွင့်လွင့်ပြုတ်ကျလာသလိုပဲတဲ့။ အရှင်ဘုရားတို့ အခု ဋီကာနိဗ္ဗာန်သင်တဲ့အခါ ပါတာ။ တာဝတိံသာနတ်ပြည်ကနေတော့ မန္ဓာတုမင်းကြီး အရှင်ဘုရားတို့ ကျောက်ခဲ့ကြသလိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဘယ်လိုကျလဲ။ (ဝါဂွမ်းလေးလို ကျတာ။) ဝါဂွမ်းလေးလို ကျလာသလို ဖလပ်ခနဲ လူ့ပြည်လည်း ရောက်သွားရော၊ အဲ့ဒီ မန္ဓာတုစကြဝတေးမင်းကြီး သေသွားတာဟာလည်း ဘယ်သူက သတ်ပစ်လိုက်တာလဲ။ (လောဘက။) သူ့သန္တာန်မှာရှိနေတဲ့ ဘယ်သူက သတ်တာလဲ။ (လောဘက။) လောဘက။
တို့ ဓမ္မပဒထဲမှာ ကောကမုဆိုးဆိုတာ ရှိတယ်မဟုတ်လား။ (မှန်ပါ။) ကောကမုဆိုးဆိုတာကလည်းပဲ အရှင်ဘုရားတို့ ကြည့်လိုက်လေ။ ကောကမုဆိုးဆိုတာ ဒေါသ။ ကောကမုဆိုးဆိုတာ ဘာလဲဗျ။ (ဒေါသ။) ဒေါသ။ ပြောမယ်ဆိုလို့ရှိရင် သူကနေ ကြည့်လိုက်တယ်။ အဲဒီ တောလိုက်ထွက်ချင်သွားပြီ။ တောသွားချင်စိတ်ရှိပြီ။ မုဆိုးဆိုတော့ ခွေးတွေကိုခေါ်သွား၊ ကျော့ကွင်းတွေကိုယူသွားပြီးတော့ တောထဲမှာ သမင်တွေ၊ ယုန်ငယ်၊ ဆတ်ငယ်၊ ချေငယ်၊ ဒရယ်တို့ကို ရရာရရာတွေကို သူက လိုက်ဖမ်းပြီးတော့ ရောင်းစားမယ်ပေါ့။ အဲ့ဒါ တောထဲကိုသွားတာ။ တောအုပ်ကို သွားသည့်တိုင်အောင်တောင်မှပဲ တောအုပ်ရောက်လို့ တစ်ကောင်တစ်မြီးမှ မရတဲ့အတွက်ကြောင့်မို့လို့ လမ်းမှာတွေ့ခဲ့တဲ့ဘုန်းကြီး၊ ရွာအဝင်မှာတွေ့ခဲ့တဲ့ဘုန်းကြီး၊ သူ့ကြောင့် နိမိတ်မကောင်းတာပဲ။ ဟုတ်လား။ ကိုယ့်ဘက်က မရတာကို ဘုန်းကြီးကို သွားအပြစ်တင်တာ ကြည့်စမ်းပါ။ ဟုတ်လားဗျ။
အဲ့တော့မှ နေမွန်းတည့်လိုက်တဲ့အချိန်အခါမှာ ဒီဘုန်းကြီးတော့ မှီနိုင်လောက်သေးတယ်ပေါ့။ အဲ့ကဘုန်းကြီးကလည်း ကြည့်ဦး။ ကံဆိုးချင်တာ။ သွားပြီးတော့ ဆွမ်းခံကြွတာကို ကြည့်စမ်းပါဦးဗျ။ ဟုတ်လား။ ဟမ်။ ကိုယ်တော် ဆွမ်းခံကြွတာကို သူက ကံဆိုးချင်တော့ အဲ့ဒါနဲ့လည်း အဲ့ဒီကမုဆိုးကလည်းပဲ ရွာကြီးဆီသို့ ပြန်လာတယ်။ မြားတွေ၊ ခွေးတွေကို ခေါ်လာပြီးတော့ တစ်ခါတည်း ရွာကြီးကို ပြန်လာတယ်။ ခုနက အလာတုန်းက တွေ့တဲ့နေရာပဲ။ ဒါ အလာတုန်းကတော့ မုဆိုးက အထွက်၊ သူက အဝင်။ ဒီတစ်ခါကျတော့ သူက အထွက်၊ မုဆိုးက... (အဝင်။) အဝင်။ အဲ့ဒီနေရာမှာ တွေ့ပြီ။ တွေ့တော့ အဲ့ဒါ ခွေး၊ ခုနက ခွေးအုပ်နဲ့ပေါ့။ အဲ့ဒီကဘုန်းကြီးကို မြင်လိုက်ပြီဆိုကတည်းကကိုပဲ "ကိုက်ကြဟေ့"။ အဲ့ဒါနဲ့ ခွေးတွေကလည်းပဲ အဲ့ဒါနဲ့ ဝိုင်းပြီးတော့ ကိုက်တာပေါ့လေ။
ဘုန်းကြီးကလည်းပဲ သပိတ်ကို သစ်ပင်ခြေရင်းချပြီးတော့ သစ်ပင်ပေါ်ကို အပြေးအလွှားတက်ရတာ။ ရွာကြီးသုံးပြတ်တင်ခန်းက ရုပ်နဲ့ ပစ်တက်ရတာပေါ့။ အဲ့ဒါ သစ်ပင်ပေါ်လည်း မြင့်မြင့်လည်း မတက်နိုင်တဲ့အတွက်ကြောင့် အောက်ကနေတော့ မလွတ်တလွတ်ပဲ။ ခွေးမလွတ်ဘူး၊ လူက မလွတ်ဘူးဗျ။ အဲ့တော့မှ လက်ထဲမှာပါတဲ့ မြားနဲ့ထိုးတာကိုး။ ခြေထောက်ကို ဇွပ်ခနဲ ဇွပ်ခနဲ ထိုးချလိုက်တာ။ ဟိုကိုယ်တော်ကလည်းပဲ ခြေထောက်ကို မြားနဲ့ထိုးခံရတာ နာလွန်းပြီးတော့ တစ်ခါတည်း အသက်အောင့်ပြီးတော့ သစ်ကိုင်းကို ဆွဲခိုလိုက်တာ။ အပေါ်က သစ်ကိုင်းလေးက အကုန်လုံးမှာပါဗျ။ အကုန်လုံး ကျွတ်ကျသွားတာ။ ကျွတ်ကျသွားပြီးတော့ အဲ့မုဆိုးပေါ် တည့်တည့်သွားကျတာ။ အကုသိုလ်ကံ ဝဋ်ကြွေး။ ခွေးတွေကလည်းပဲ အပေါ်ကဘုန်းကြီး ပြုတ်ကျလာပြီဆိုတော့ တစ်ခါတည်း ဝိုင်းပြီးတော့ ကိုက်ပြီးတော့ တစ်ခါတည်း စားပစ်လိုက်ကြတယ်။ ကိုင်း၊ အဲ့မှာ ဓမ္မပဒမှာ ကြည့်။ အဲ့ဒီကမုဆိုးက သူ့ခွေးတွေက ကိုက်လို့ မသေဘူးလား။ (သေပါတယ်။) အဲ့တော့ ဘာက ဘာကိုသတ်လိုက်တာလဲ။ (ဒေါသက။) သူ့ဒေါသကပဲ သူ့ကိုသတ်လိုက်တာတဲ့ဗျ။ သူ့ဒေါသကပဲ သူ့ကို မသတ်ဘူးလား။ (သတ်ပါတယ်။)
အဲ့လိုပဲ။ ဒါကြောင့်မို့လို့ အရှင်ဘုရားတို့ရေ ခုနက အဲဒီ လောဘဆိုတဲ့တရားပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဒေါသဆိုတဲ့တရားပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မောဟဆိုတဲ့တရားပဲဖြစ်ဖြစ် အဲ့ဒီက အကုသိုလ်တရားတွေဆိုတာက သူ့အလိုအလျောက် နောက်ဆုံးသွားတာ ဟုတ်ရဲ့လား။ (မဟုတ်ပါဘူး။) သူ့အလိုအလျောက်တော့ နောက်ဆုတ်သွားတာ... (မဟုတ်ဘူး။) မဟုတ်ဘူးပေါ့။ အဲ့ဒီက လောဘဆိုတဲ့ တဏှာလောဘတွေ၊ ဒေါသဆိုတဲ့ အာဃာတတွေ၊ အဝိဇ္ဇာဆိုတဲ့ ဘာပါလိမ့်ဗျ။ (မောဟတွေ။) မောဟတွေ။ တရားဖြင့်တဲ့ဗျ။ ဘာလဲဗျ။ (တရားဖြင့်။) တရားဖြင့် ချုပ်ရတယ်ဆိုတာ သတိ၊ ပညာတို့ဖြင့် စောင့်ရှောက်ရတယ်။ ဘာဖြင့် စောင့်ရှောက်ရလဲ။ (သတိ၊ ပညာ။) သတိ၊ ပညာတို့ဖြင့် စောင့်ရှောက်ရတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကျန်းမာအောင်ကလည်း သတိ၊ ပညာဖြင့် စောင့်ရှောက်ရတယ်။ ဟုတ်လားဗျ။ အဲ၊ ဘဝသံသရာကြီး ချမ်းသာအောင်ကလည်း သတိ၊ ပညာတို့နဲ့ပဲ ဘာပြုတုန်း။ စောင့်ရှောက်ရတယ်။
ဒါကြောင့်မို့လို့ အရှင်ဘုရားတို့ရေ ဒီအကုသိုလ်တရားတွေဆိုတာက သူ့အလိုအလျောက် နောက်ဆုတ်သွားတာ ထုံးစံရှိရဲ့လား။ (မရှိပါဘူး။) ဘယ်သောအခါမှာမှ သူ့အလိုအလျောက်တော့ နောက်ဆုတ်သွားတာ... (မရှိဘူး။) မရှိဘူး။ အဲ့တော့ လူသားအသက်ကြီးသွားတယ်၊ အရှင်ဘုရားတို့ ကိလေသာအိုသွားတယ်လို့ ရှိလား။ (မရှိပါဘူးဘုရား။) ကိလေသာဆိုတာ အိုတယ်မရှိဘူး။ အမြဲတမ်း ပျိုမြစ်နေတာပဲ။ ဟုတ်လား။ ကိလေသာဆိုတာ... (ပျိုမြစ်နေတာပဲ။) ဘယ်သောအခါမှ လူအိုလို့ ကိလေသာအိုတာ ဟုတ်ရဲ့လား။ (မဟုတ်ပါဘူး။)
ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ ရပ်တန့်သွားခဲ့သောနေရာမှ ဆက်လက်၍ စစ်ဆေးတည်းဖြတ်ပေးလိုက်ပါသည်-
ပဋ္ဌာန်းကျမ်းတော်ကြီးလေ့လာမှု _ ပဋ္ဌာန်းအလင်းရောင်ပို့ချစဉ် (စတုတ္ထပိုင်း အဆက်)
...အမလေး၊ တချို့က လူသာအိုတာ၊ ကိလေသာက ပိုတောင်မှပဲ ပျိုသေးတယ်ဗျ။ ဟိုဟာစားချင်၊ ဟိုဟာသွားချင်လေ။ ဟောဒီမှာ လူအိုလို့ ကိလေသာအိုတယ်ဆိုတာ... (မရှိဘူး။) မရှိဘူး။ အဲ့ဒါ ထုံးစံရှိရဲ့လား။ (မရှိပါဘူး။) ပြောချင်တာက ခင်ဗျားတို့ အခု ကိလေသာအိုသွားအောင်၊ နောက်ဆုတ်သွားအောင်ဆို ဘာနဲ့စောင့်ရှောက်ရမလဲ။ (သတိ၊ ပညာ။) သတိ၊ ပညာဖြင့် စောင့်ရှောက်ရမယ်။
အဲ့တော့ ပုထုဇဉ်တွေရဲ့ သူတော်ကောင်းဆိုတာ သတိ၊ ပညာနဲ့ စောင့်ရှောက်နိုင်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်သည် ပုထုဇဉ်လောကရဲ့ သူတော်ကောင်း။ စောင့်ရှောက်မှုများလာရင် ကိုယ်တော်တို့ ဟိုတုန်းက အနုသယယမိုက်မှာ ပြောခဲ့သလိုပဲ၊ ဒီတော့ ကိလေသာသုံးမျိုးရှိတယ်မဟုတ်လား။ (မှန်ပါ။) ဝီတိက္ကမကိလေသာကို ဘာနဲ့စောင့်ရှောက်ရမလဲ။ (သီလနဲ့ စောင့်ရှောက်ရမယ်။) ပရိယုဋ္ဌာနကိလေသာကို သမာဓိနဲ့ စောင့်ရှောက်ရမယ်။ နောက်ကျတော့ အနုသယကိလေသာကို... (မဂ်ပညာနဲ့။) အဲ့ဒါကို မဂ်ပညာဖြင့် စောင့်ရှောက်ရမယ်။ ဝိပဿနာပညာကတစ်ဆင့်တက်ပြီးတော့ မဂ်ပညာနဲ့ စောင့်ရှောက်ရတာပေါ့။ ဟုတ်တယ်မလား။
အဲ့သလိုပဲ အရှင်ဘုရားတို့ ဒါတွေက၊ အဲ့တော့ ကိလေသာဆိုတာ အလိုအလျောက်အိုသွားတာမဟုတ်ဘူး။ အရှင်ဘုရားတို့ အခု သတိ၊ ပညာရှိတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေက အဲ့ဒါ ငယ်သည်ဖြစ်စေ၊ ကြီးသည်ဖြစ်စေ ဒါ သတိ၊ ပညာနဲ့ စောင့်ရှောက်နိုင်ရင် ဒါ သူတော်ကောင်းပဲ။ သတိ၊ ပညာနဲ့ မစောင့်ရှောက်နိုင်ရင်... (သူယုတ်မာ။) အဲ့တော့ သူယုတ်မာဖြစ်သွားပြီ။
ဒေါသ၏ ဆိုးကျိုးနှင့် သည်းခံခြင်း
ခုနက လောဘဆိုတဲ့တရားဟာတွေလည်း အရှင်ဘုရားတို့ရေ အလွန်တရာမှ ဆိုးတယ်လို့ဆိုတဲ့တရားတွေဗျ။ ဟုတ်တယ်မလား။ အဲ့တော့ အခုတော့ အင်္ဂုတ္တရဒုကနိပါတ်မှာဆိုလို့ရှိရင်တော့ ဒေါသဖြစ်ကြောင်းတရား ၂ ပါးတဲ့ဗျ။ ဒေါသဖြစ်ကြောင်းက ဘာလိမ့်။ (တရား ၂ ပါး။) ပဋိဃနိမိတ်နဲ့ အယောနိသောမနသိကာရတဲ့။ ဟုတ်လားဗျ။ ပဋိဃနိမိတ်နဲ့ ဘာလဲ။ (အယောနိသောမနသိကာရ။) အဲ့တော့ ဒီလောဘဆိုတဲ့တရားကလည်း အလွန်တရာဆိုးတာပဲ။ ဒေါသဆိုတဲ့တရားကလည်း ဆိုးတာပဲ။ ပူလောင်စေတဲ့တရားတွေချည်းပဲ။ ဟုတ်လားဗျ။
ကိုင်း၊ ဒီ မဃဒေဝထဲမှာဆိုလို့ရှိရင် "လူတို့လောဘကြီးကာလနှင့် ဒုဘိက္ခဘေးငတ်မွတ်ခေါင်းပါး တောင်မျှပျက်စီးကြ၏"။ ဒါက လောဘရဲ့ဆိုးကျိုး။ "ဒေါသတရားပေါ်ထသောခါ ဓားမိုးရွာသို့ သတ္တဝါလူ့ဘုံ အကုန်အစင်၊ အချင်းချင်း လက်နက်ကျင့်၍ ချင်းချင်းသတ်ကြ သွေးချောင်းကျ၏"။ ဒေါသရဲ့ဆိုးကျိုး။ "မောဟလွန်ဘိ လူမိုက်စားသို့ ထူပြားရောဂါ ဝေဒနာဖြင့် များစွာကပ်ရောက် သေပျောက်ကြကုန်၏"။ အဲ့လိုရေးခဲ့တယ်ဗျ။
ဒါကြောင့် အရှင်ဘုရားတို့ ခုနကပြောခဲ့သလိုပဲ ဒီတရားတွေဟာလည်း သူ့အလိုအလျောက်တော့ နောက်ဆုတ်မသွားဘူး။ ဘာနဲ့စောင့်ရှောက်ရမလဲ။ (သတိ၊ ပညာနဲ့။) သတိ၊ ပညာနဲ့ စောင့်ရှောက်ရမယ်။ ဒါကြောင့်မို့လို့ ကိုယ်တော်တို့ မဟာစည်ဆရာတော်ကြီးကတော့ "ဒေါသမီးလျှံ အကြီးအမာန် သည်းခံလှပါသည်" တဲ့။ ပြောကြည့်စမ်းပါဦး။ (ဒေါသမီးလျှံ အကြီးအမာန် သည်းခံလှပါသည်။) "ဒေါသမီးလျှံ အကြီးအမာန် သည်းခံလှပါသည်" တဲ့။ ဒေါသမီးဟာ တောက်လောင်တဲ့မီးလျှံလိုပဲတဲ့ဗျ။ ဟုတ်လားဗျ။
အဲ့တော့ အခုတို့ ဝေပစိတ္တိသုတ်၊ သံယုတ္တနိကာယ်က ဝေပစိတ္တိသုတ်ကို အခု မဃဒေဝလင်္ကာက ရေးထားတဲ့ကဗျာလည်း အလွန်တရာပြောင်မြောက်တယ်ပေါ့ဗျာ။ "လောင်ခြစ်ပွဲဆို၊ မျက်ထွက်သူကို၊ တုံ့မူအမြဲ၊ ပြန်မထွက်က၊ အောင်ခဲနိုင်ခဲ၊ စစ်မြေထဲဝယ်၊ အောင်ပွဲရသည့်၊ သူဟုမည်၏။ ရှင်မကြည်စပ်၊ ကပ်အမြတ်ထွက်၊ သို့ထိုသူနှင့်၊ တုံ့မူပြန်လျက်၊ မြင့်မာန်ထွက်သော်၊ ရှစ်တန်နောက်လူ၊ မိုက်ဟုဟူ၏" တဲ့ဗျ။ ဟုတ်လား။ အဲ့တော့ "လောင်ခြစ်ပွဲဆို မျက်ထွက်သူကို၊ တုံ့မူအမြဲ ပြန်မထွက်က၊ အောင်ခဲနိုင်ခဲ စစ်မြေထဲဝယ်" အလွန်တရာမှ အောင်ရခက်ခဲတဲ့ စစ်မြေထဲမှာ အလွန်တရာတကယ့်ကို အောင်ပွဲရတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်လိုပါပဲတဲ့။ "...အောင်ပွဲရသည့် သူဟုမည်၏။ ရှင်မကြည်စပ်ကပ်၊ အမြတ်ထွက်သို့၊ ထိုသူနှင့်တုံ့မူပြန်လျက်၊ မျက်မာန်ထွက်သော်" တကယ်လို့ ကိုယ်က သည်းမခံနိုင်ဘူးဆိုလို့ရှိရင် ခုနကပြောသလိုပဲ ရှင်ကတော့ ပိုပြီးတော့ အကျည်းတန်မသွားဘူးလား။ "ရှစ်တန်နောက်လူ မိုက်ဟုဟူ၏" တဲ့။ အဲ့ဒီကဥစ္စာ ကိုယ်တော်တို့ရေ ဝေပစိတ္တိသုတ်ကလာတဲ့ ဂါထာတွေကို အဲ့ဒီလိုရေးထားတာဗျ။ အလွန်တရာမှ ကောင်းတဲ့ဂါထာတွေ။ ဟုတ်လား။ ကိုယ်တော်တို့ သံယုတ္တနိကာယ်မှာ ဝေပစိတ္တိသုတ်ဆိုတာရှိတယ်။ ဘာသုတ်ပါလိမ့်ဗျ။ (ဝေပစိတ္တိသုတ်။)
ဝေပစိတ္တိဆိုတာက ခုနက အသူရာတွေနဲ့ စစ်ခင်းတဲ့အခါမှာ သိကြားမင်းကြီးရဲ့ သည်းခံနိုင်ပုံကို ပြောတာ။ ဘယ်သူ့သည်းခံနိုင်ပုံလဲ။ (သိကြားမင်းကြီး။) သိကြားမင်း။ သိကြားမင်းကြီးက အဲ့ဒါ အလွန်တရာမှ သည်းခံခဲ့ရတယ်ပေါ့ဗျာ။ အဲ့တော့ ဝေပစိတ္တိအသူရာကြီးကိုလည်းပဲ အဲ့ဒါနဲ့ အခု ဓမ္မာရုံကြီးရဲ့ အပေါက်ဝမှာ ချည်ထားတာ။ သူကနေတော့ နာမည်နဲ့ ဆဲနေတာပေါ့။ အဲ့လိုဆဲနေတဲ့အတိုင်းကိုလည်းပဲ သူက ပြန်ပြီးတော့ မတုံ့ပြန်ဘူးပေါ့။ မတုံ့ပြန်ဘူးဆိုတော့ အဲ့ဒါနဲ့ မာတလိနတ်သားကနေပြီးတော့ မေးတယ်။ "အရှင်သိကြားမင်း၊ သူကတော့ မကြားဝံ့မနာသာတွေနဲ့ ဆဲနေတာပါပဲပေါ့လေ"။ အဲ့တော့လည်းပဲ အခု သည်းခံခြင်းက သူပြောလိုက်တဲ့ဥစ္စာ နှစ်မျိုး။ ဘုရား၊ သည်းခံခြင်းက ဘယ်နှစ်မျိုးပါလိမ့်။ (နှစ်မျိုး။)
အဲ့တော့ တချို့ပုဂ္ဂိုလ်တွေက မနိုင်လို့သည်းခံရတာရယ်၊ နိုင်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ကို သည်းခံရတာရယ်။ ကိုယ်က မနိုင်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ကို သည်းခံတာက တကယ်သည်းခံတာမဟုတ်ဘူးဗျ။ ဟုတ်လား။ ဘယ်လိုပါလိမ့်ဗျ။ လောကမှာ သည်းခံတာနှစ်မျိုးရှိတယ်လေ။ မနိုင်လို့သည်းခံရတာရယ်၊ ကိုယ်ကနိုင်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ကို သည်းခံရတာရယ်။ အဲ့ဒါ ခက်ခဲတာ။ ကိုယ်တော်တို့ ဘယ်ဟာကို ခက်ခဲတာလဲ။ (နိုင်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ကို သည်းခံရတာ။) ကိုယ်က မနိုင်ရင်ကွာ၊ မနိုင်ဘူးဆိုကတည်းကိုက သည်းမခံလို့ရပါ့မလား။ (မရပါဘူး။) အဲ့ဒါ ခက်ခဲသလား။ (မခက်ခဲပါဘူး။) မခက်ခဲဘူး။ ဟုတ်လားဗျ။ တကယ်ခက်ခဲရတာ ကိုယ်ကနိုင်ပါလျက်နဲ့ ဘာဖြစ်တုန်းဗျ။ သည်းခံနိုင်တာ။ မခက်ခဲဘူးလား။ (ခက်ခဲပါတယ်။) ခက်ခဲတယ်။
အဲ့တော့ အဲ့ဒီခုနက ဝေပစိတ္တိသုတ်မှာ ကိုယ်တော်တို့ရေ အလွန်တရာမှကောင်းတာ။ ဝေပစိတ္တိသုတ်က သံယုတ္တနိကာယ်၊ သဂါထာဝဂ္ဂသံယုတ်မှာ ရှိတယ်လို့ ဒီလိုလေး အကျဉ်းချုပ်မှတ်ထားလိုက်ပေါ့။ ဟုတ်လားဗျ။
ခန္တာ ဘယာ န ဝဇ္ဇတိ ဆိုတဲ့စကားတွေက အဲ့ဒီမှာလာတာဗျ။ ယော ကုဒ္ဓံ ပဋိကုဇ္ဈတိ၊ တေနေဝဿ ပါပိယော။ အကုဒ္ဓံ ပဋိကုဇ္ဈန္တော၊ ယော ကုဒ္ဓံ န ပဋိကုဇ္ဈတိ။ သင်္ဂါမံ ဒုဇ္ဇယံ ဇေတိ၊ တေနေဝဿ ပါပိယော။ တဲ့။ "ယော၊ အကြင်သူသည်၊ ကုဒ္ဓံ၊ အမျက်ထွက်သောသူကို၊ ပဋိကုဇ္ဈတိ၊ ပြန်၍အမျက်ထွက်တတ်၏။ သော၊ ထိုသူအားသာလျှင်၊ တေန၊ ထိုအမျက်ကြောင့်၊ ပါပိယော၊ အလွန်ယုတ်မာလှပါပေ၏" တဲ့။ အဲ့တော့ "အပ္ပဋိကုဇ္ဈန္တော၊ အမျက်ထွက်သောပုဂ္ဂိုလ်ကို ပြန်၍အမျက်မထွက်သောသူသည်၊ သင်္ဂါမံ၊ စစ်မြေစစ်ပွဲကို၊ ဒုဇ္ဇယံ၊ အောင်နိုင်ခဲသော၊ သင်္ဂါမံ၊ စစ်ပွဲကို၊ ဇေတိ နာမ၊ အောင်မြင်သည်မည်၏" တဲ့။ဒါကြောင့်မို့လို့ ဒီဟာလေးထဲကို ခုနက မဃဒေဝလင်္ကာဆရာတော်ကြီးက "လောင်ခြစ်ပွဲဆို မျက်ထွက်သူကို၊ တုံ့မူအမြဲ ပြန်မထွက်က၊ အောင်ခဲနိုင်ခဲ စစ်မြေထဲဝယ်၊ အောင်ပွဲရသည့် သူဟုမည်၏။ ရှင်မကြည်စပ်ကပ်၊ အမြတ်ထွက်သို့၊ ထိုသူနှင့်တုံ့မူပြန်လျက်၊ မျက်မာန်ထွက်သော်၊ ရှစ်တန်နောက်လူ မိုက်ဟုဟူ၏"။ သူတို့ ရသွားပြီ သလောက်ဆိုရင်။ ဟုတ်လားဗျ။ တူသလိုလိုတော့ ရှိသွားပြီ။ ဘုန်းကြီးက ရွတ်လိုက်တာနဲ့။ ဟုတ်လားဗျ။ အဲ့ဒါကြောင့် အရှင်ဘုရားတို့ ဒါကြောင့်မို့လို့ ဒီဥစ္စာလည်း "ရန်ကိုရန်ချင်း မတုံ့နှင်းရဘူး" တဲ့ဗျ။ ဟုတ်လားဗျာ။ ရန်ကိုရန်ချင်း မတုံ့နှင်းရဘူးဆိုတော့ နောက်ထွက်တဲ့ စာအုပ်ပေါ့ဗျာ။ "ဆောင်ပုဒ်ပေါင်းချုပ်" ကြော်ငြာလိုက်ရမှာပေါ့။ ဟုတ်လားဗျာ။ ဆောင်ပုဒ်ပေါင်းချုပ်။ အဲ့မှာ အပြည့်အစုံရေးထားတယ်။ ဟုတ်လားဗျ။ ဘာလဲဗျ။ (ဆောင်ပုဒ်ပေါင်းချုပ်။) ကိုယ်တော်တို့ အဲ့မှာ အပြည့်အစုံရေးထားလိုက်တယ်။ ကြော်ငြာ၊ ကြော်ငြာလိုက်ပြီပေါ့ဗျာ။ ဟုတ်လား။ အဲ၊ တစ်အုပ်ကို တစ်ထောင့်သုံးရာတဲ့။ အဲ့စာအုပ်ထဲ အဲ့ဈေးနှုန်းသတ်မှတ်ထားတယ်။ ကိုယ်တော်တို့ ဒီကြွရောက်လာတဲ့ ကျောင်းကသံဃာတွေရော၊ အပြင်ကသံဃာတွေရော၊ ဆရာတော်၊ သီလရှင်တွေရောပေါ့။ ကိုယ်တော်တို့ တစ်ရာလောက်လှူရင်တော့ ပါပြီ။ တစ်ရာလှူရင်တော့ ပါပြီ။ ဟုတ်လားဗျ။ အဲ့လိုဆိုလို့ရှိရင် ဘယ်လောက်ကုန်သွားမှာတုန်းဗျ။ ဒုက္ခပဲ။ ငါတို့ အဲ့လောက်လည်းမရှိဘူး။ အလကားရရင် မကောင်းဘူးလား။ (ကောင်းပါတယ်ဘုရား။) အဲ့ကွာ၊ ဖတ်လှန်၊ ဖတ်ခိုင်းရင် သူတို့က... (ပါတယ်ဘုရား။)
သမိုင်းထဲက ဒေါသ
အဲ့ဒါ ကိုယ်တော်တို့ရေ ခုနက ဥစ္စာ ရာဇဝင်လေးနည်းနည်း ပြောကြည့်ရအောင်ပေါ့။ ပြီးခဲ့တဲ့ ပြောနေကျစကားတွေပါပဲ။ မြန်မာရာဇဝင်မှာ အမတ်ကြီးရာဇသင်္ကြန်က သီဟသူကို ရှင်ဘုရင်ဖြစ်အောင် ပို့ဆောင်ပေးလိုက်တာပေါ့။ တစ်ချိန်သောအခါက ခုနက သီဟသူက ရာဇသင်္ကြန်အပေါ် လုပ်ခဲ့တဲ့အလုပ်တစ်ခုရှိတယ်။ အဲ့တော့ အရှင်ဘုရားတို့ ဒီဥစ္စာ ဟိုဘက်ဒီဘက် စဉ်းစားကြည့်လိုက်။ ဟိုဘက်ဒီဘက် စဉ်းစားကြည့်ဖို့လို နည်းနည်းလေး အာရုံစိုက်ထားပေါ့ဗျာ။ အမတ်ကြီးရာဇသင်္ကြန်ဆိုတာ အတော်အသက်ကြီးနေပြီ။ အသက် ၆၀ ကျော် ၇၀ လောက်အရွယ် ရောက်နေပြီဆိုပါတော့။ ၆၀ နဲ့ ၇၀ ကြားလောက်လို့ ခန့်မှန်းလို့ရတယ်။ (မှန်ပါ။) သီဟသူကတော့ အခု အသက် ၂၀ ကျော်၊ ၂၅ ပတ်ဝန်းကျင်ပေါ့။ အဲ့ဒီအချိန်တွေမှာ ရှိတယ်။
အဲ့တော့ အခု ဝန်ကြီး၊ ခုနက ရာဇသင်္ကြန်ရဲ့ ခုနက ဝန်ကြီးဝတ်တဲ့အင်္ကျီပေါ်ကို တစ်ခါတည်း ကွမ်းတံတွေးနဲ့ ပစ်ခနဲဆို ထွေးလိုက်တာ။ ဟုတ်လားဗျာ။ ထွေးလိုက်တာကတော့ ဝန်ကြီးဝတ်တဲ့အင်္ကျီပေါ့ဗျာ။ ကိုယ်တော်တို့ နေပြည်တော်ကို တို့ ဝန်ကြီးအစည်းအဝေးတွေရှိတယ်။ အဲ့ဒါ မှန်းကြည့်လိုက်ပေါ့။ အတူတူပဲ။ ရှေးဘုရင်များလက်ထက်ကတည်းက သူတို့ပြန်ပြီးတော့ ယဉ်ကျေးမှုကို အကောင်အထည်ဖော်ထားတာ။ အဲ့ဒီဝန်ကြီးအင်္ကျီကြီးက အောက်ခြေမျက်စိလောက်ထိအောင်ပေါ့။ ဟုတ်လား။ အင်္ကျီဝတ်လိုက်ပြီဆိုရင် အောက်ခြေမျက်စိလောက်ထိအောင်။ အဲ့ဒီက ဝန်ကြီးဝတ်တဲ့အင်္ကျီပေါ်ကို ခုနက သီဟသူကနေပြီးတော့ ကွမ်းတံတွေးတစ်ထွေး ပစ်ခနဲဆို ထွေးလိုက်တာဗျ။ ဟုတ်လားဗျာ။ ကွမ်းတံတွေးထွေးတဲ့ ကိုယ်တော်တွေ သတိထား။ တော်ကြာလို့ရှိရင် အဆင်မသင့်ရင် ပိုက်ဆံကုန်သွားလိမ့်မယ်။ သွားတွေစင်းသွားလိမ့်မယ်။ ဟုတ်လား။ အဲ့တော့ ငယ်တဲ့လူကလည်း လူကြီးကို မလုပ်သင့်ဘူး။ လူကြီးကလည်း လူငယ်ကို မလုပ်သင့်တဲ့အကြောင်းလေး ဟိုဘက်ဒီဘက် ကိုယ်တော်တို့ စဉ်းစားကြည့်ဖို့လိုတယ်။ ဒါလေးက ရာဇဝင်မှာ နည်းနည်းလေး၊ ရာဇဝင်တွေက ပုံရိပ်တစ်ကွက်ပေါ့ဗျာ။ အမည်းစက်ပေါ့။
အဲ့တော့ အခု တကယ်အထွေးခံလိုက်ရတာကတော့ ကိုယ်က၊ ကိုယ့်လူ ဝန်ကြီးအင်္ကျီပေါ်ပဲ။ ဒါပေမဲ့ တကယ်ကို ဒဏ်ရာရသွားတာ၊ ဒဏ်ရာရောက်သွားတာ အင်္ကျီဒဏ်ရာရသွားတာမျိုးမဟုတ်ဘူး။ အသည်းနှလုံးဒဏ်ရာရသွားတာ။ ဘယ်ကိုရသွားသလဲဆိုရင်... (အသည်းနှလုံးဒဏ်ရာ။) အသည်းနှလုံးကို ဒဏ်ရာရသွားတာပေါ့။ အဲ့ဒါနဲ့တင် သူ့ရဲ့ဘုန်းကံအရှိန်အဝါတွေကြောင့် ခုနက သီဟသူ ရှင်ဘုရင်ဖြစ်အောင်ကို ပို့ဆောင်ပေးလိုက်တယ်။ ဘယ်သူကပါလိမ့်ဗျာ။ ရာဇသင်္ကြန်အမတ်ကြီးကပေါ့ဗျာ။ ရာဇသင်္ကြန်အမတ်ကြီးက အဲ့ဒါနဲ့တင် ရှင်ဘုရင်ဖြစ်အောင် ပို့ဆောင်လိုက်တယ်။ ကိုယ်တော်တို့ အဲ့ဒီကဇာတ်လမ်းတွေက အများကြီးပေါ့။ အဲ့ဒါ အကျဉ်းပဲ ပြောပြရမယ်။
အဲ့တော့ သူ ရှင်ဘုရင်ဖြစ်ပြီဆိုတော့၊ ရှင်ဘုရင်ဖြစ်အောင် ပို့ဆောင်ပေးလိုက်တယ်ဆိုတာကျတော့ ရာဇသင်္ကြန် ယုံကြည်သွားပြီ။ ဒါပေမဲ့လို့ အပယ်သံလုပ်မယ့် အာဃာတဆိုတဲ့ အဆိုင်အခဲကြီးက အများကြီးလာပြီ။ ဟုတ်လားဗျာ။ အာဃာတဆိုတဲ့ ဘာလိမ့်။ (အဆိုင်အခဲကြီး။) ဒေါသအဆိုင်အခဲကြီးက အများကြီးကြီးလာခဲ့ပြီပေါ့ဗျာ။
အခု တောင်ဘက်က၊ ရန်ကုန်ရဲ့တောင်ဘက်က အခု ဓလဆိုတဲ့မြို့ရှိတယ်။ ဓလ၊ ဟိုတုန်းက တောကြီး။ အဲ့တောကြီးထဲမှာ "အရှင်မင်းကြီး၊ အဲ့ထဲမှာ ဆင်ဖြူတော်အပြင် ရှိနေပါပြီ။ အရှင်မင်းကြီးကိုယ်တိုင် ဖမ်းမှ ရမှာပါ။ သစ်တွေကျုံးတွေနဲ့ ဝိုင်းရံလည်းထားပါပြီ။ အရှင်မင်းကြီးကိုယ်တိုင် ဆင်ဖြူတော်များအရှင်သခင်ဖြစ်ဖို့အတွက်ကို အရှင်မင်းကြီးကိုယ်တိုင် လာပြီးတော့ ဖမ်းမှပါ။" လိမ်ညာပြီး ခေါ်ဆောင်သွားတာ။
ဟိုလည်းရောက်ရောဆိုတော့ ခုနက ကွမ်းတံတွေးထွေးခံရတဲ့ အင်္ကျီကြီးကို မလျှော်မဖွပ်ဘူး။ ဒီအတိုင်းထားတာ။ "တွေ့ရဲ့လား၊ မြင်ရဲ့လား" ပြလိုက်တယ်။ ဘယ်လိုပါလိမ့်။ (တွေ့ရဲ့လား၊ မြင်ရဲ့လား။) "မြင်ရဲ့လား" လို့ ပြလိုက်တယ်။ ဟိုက သိသွားပြီ။ အလွန်တရာ မျက်ထောင့်နီနေပြီပေါ့ဗျာ။ အလွန်တရာမှ တစ်ခါတည်း အရှင်လတ်လတ် အစိမ်းလိုက်ဝါးစားပစ်မယ့်ပုံစံနဲ့ မျက်နှာထားနဲ့ ပြောချလိုက်တာပေါ့။ ဟုတ်လားဗျ။ "ဟုတ်လား၊ မှတ်မိသေးရဲ့လား" ဆိုပြီး ပြန်ပြလိုက်တယ်။ "မှတ်မိပါပြီဗျာ။" မှတ်မိသေးရဲ့လားဆိုပြီးတော့ ပြန်ပြလိုက်တော့ ဟိုက ဒူးထောက်တောင်းပန်တယ်။ "အဲ့ဒါ ကြက်ကလေး၊ ဝက်ကလေး၊ ဥယျာဉ်စောင့်ကလေးတော့ လုပ်ပေးပါ။ အသက်တော့ ချမ်းသာပေးပါ။" အဲ့တော့ သတ်ခဲ့တယ်။ အဲ့တော့ "ရှစ်တန်နောက်လူ... (မိုက်ဟုဟူ၏။)" မိုက်သောသူ ဖြစ်ပြီ။ အဲ့ဒါ ကောင်းသေးလားဗျာ။ (မကောင်းပါဘူး။) မကောင်းဘူး။ အဲ့တော့ အခု သမိုင်းရာဇဝင်ထဲက ပုံရိပ်တစ်ကွက်၊ အမည်းစက်တစ်စက်ပဲ။ ဟုတ်လား။ အမည်းကွက်ပဲ။ အဲ့လိုမကောင်းဘူး။ ရန်ကိုရန်ချင်း မတုံ့နှင်းရဘူးလေ။ ရန်ကိုရန်ချင်း တုံ့နှင်းရမှာ ဟုတ်ရဲ့လား။ (မဟုတ်ပါဘူး။)
သူတော်ကောင်းတို့ရဲ့ တုံ့ပြန်ခြင်းဟာ သူက ကောင်းတာနဲ့ဖြစ်ဖြစ်၊ မကောင်းတာနဲ့ဖြစ်ဖြစ်လာ၊ ကိုယ်က ကောင်းတာနဲ့ပဲ တုံ့ပြန်ရမယ်။ ဘာနဲ့ပဲ တုံ့ပြန်ရမလဲ။ (ကောင်းတာနဲ့။) ကောင်းတာနဲ့ပဲ တုံ့ပြန်ရမယ်။ ဟုတ်လား။ သူတစ်ဖက်လူက စိတ်ဆိုးတာနဲ့ဖြစ်ဖြစ်၊ ဒေါသနဲ့ဖြစ်ဖြစ်၊ အပြုံးနဲ့ဖြစ်ဖြစ်၊ အမုန်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့။ အပြုံးနဲ့ဖြစ်စေ၊ အမုန်းနဲ့ဖြစ်စေ သူက၊ သူများက ဆက်ဆံမယ်ဆိုရင် ကိုယ်က ဘယ်လိုနဲ့ပဲ ပြန်ရမလဲ။ (အပြုံးနဲ့။) အပြုံးနဲ့ပဲ ပြန်ရမယ်။ ချိုသာသောစကား၊ ဟုတ်လား။ တကယ့်ကို အကျိုးယှက်လိုက်တဲ့ စကားနဲ့ပဲ ပြန်ရမယ်။ ဒါ သူတော်ကောင်းတို့ရဲ့ တုံ့ပြန်နည်း။ ဒါ ဘာလိမ့်။ (သူတော်ကောင်းတို့ရဲ့ တုံ့ပြန်နည်း။) သူတော်ကောင်းတို့ရဲ့ တုံ့ပြန်နည်း။ သူယုတ်မာတွေကတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ ခုနက တွေ့တယ်မဟုတ်လား။ (မှန်ပါ။) "ရှိသေးရဲ့လား" တဲ့။ ဟော၊ ထုတ်ပြပြီးတော့ တစ်ခါတည်းကို သတ်ပစ်တော့တာပဲ။ အဲ့ဒါ မကောင်းဘူးပေါ့။ ရာဇဝင်မှာ ကောင်းသေးရဲ့လားဗျ။ (မကောင်းပါဘူး။) မကောင်းဘူး။
ဒါတွေက အဲ့တော့ အခု အဲ့ဒီက ဒေါသတရားနဲ့ပတ်သက်ပြီးကာကျတော့ မူလပဏ္ဏာသ၊ မဇ္ဈိမပဏ္ဏာသပါဠိတော်... (ဓမ္မိကသုတ်ပါဘုရား။) အဲ့ဒီက ဘုရားရှင်ကိုယ်တော်တိုင်ဟောထားတဲ့သုတ်က ဥတ္တုမာယိကာဖားတဲ့။ ဘာဖားတဲ့တုန်းဗျ။ (ဥတ္တုမာယိကာဖား။) ဒေါသကို ဥတ္တုမာယိကာဖားနဲ့ တင်စားထားတာ။ ဥတ္တုမာယိကာဖားနဲ့ တင်စားထားတယ်ဆိုတော့ အဲ့ဒီမှာ ဒေါသဟာတဲ့ ဥတ္တုမာယိကာဖား လက်သည်းခွံလောက်ပဲ ရှိတယ်တဲ့။ ဒေါသကြီးလာပြီဆိုလို့ရှိရင် အဲ့ဒီက ဥတ္တုမာယိကာဖားက ဒေါသကြီးလာပြီဆိုလို့ရှိရင် တစ်ခါတည်း ကုန်းကွာထားတာ လက်သီးဆုပ်လောက်ရှိတယ် ပြောတာပဲ။ အဲ့တော့ လက်သည်းခွံလောက်ကနေ ဘယ်လောက်ကြီးသွားသလဲဆိုရင်... (လက်သီးဆုပ်လောက်။) လက်သီးဆုပ်လောက် ကြီးလိုက်ပြီဆိုတဲ့အတိုင်း ဟိုင်းကြီးတို့၊ ငှက်တွေကလည်းပဲ ဖားစားတယ်မဟုတ်ဘူးလားဗျ။ ဟိုင်းကြီးတို့၊ ငှက်တို့၊ မြွေတို့၊ စွန်တို့၊ သိမ်းတို့။ "ကျုပ်ရှိတယ်၊ ဒီမှာရှိတယ်၊ ကျုပ်ကိုလာဆိတ်" လို့ ကြေညာတာနဲ့ မတူဘူးလား။ (တူပါတယ်။) အဲ၊ အဲ့လိုပဲ။ အဲ့ဒါလေး သိတာ။ ကိုယ့်ဒေါသနဲ့ ကိုယ်သေတာ။ ဘာနဲ့သေတာလဲ။ (ဒေါသနဲ့။) အဲ့ဒါ အခု ဒီဒေါသဆိုတာက ဘာဖားနဲ့တူလဲ။ (ဥတ္တုမာယိကာဖားနဲ့။) ဥတ္တုမာယိကာဖားနဲ့ တူတယ်တဲ့။
ဒါကြောင့် အရှင်ဘုရားတို့ တကယ်လို့များ ဒေါသထွက်မယ်ဆိုလို့ရှိရင်လည်း အဲ့ဒါလည်း ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်နဲ့ ဒေါသထွက်ပေါ့ဗျ။ ခုနက ပြောခဲ့ပြီ။ ဆရာတော်ကြီးရဲ့ လင်္ကာ ဘာလဲ။ (ဒေါသမီးလျှံ အကြီးအမာန် သည်းခံလှပါသည်...) ကိုယ်တော်တို့က အခု မှတ်တဲ့လူကမရှိဘူး။ မှတ်တဲ့လူက ဘယ်နှစ်ယောက်မှမရှိဘူး။ ကိုယ်တော်တို့ ၁၅ ယောက်လောက်မှာ တို့ မှတ်တဲ့လူက နည်းနည်းလေးပဲ ရှိတယ်။ ဒီဥစ္စာတွေက ဆရာတော်ကြီးတွေရဲ့ တကယ့်ကို အထင်ကရဆရာတော်ကြီးရဲ့ စကားဆိုတော့ ကိုယ်တော်တို့ တစ်ခါတည်းကို ရအောင်... ဗျာ။ မှန်၊ မှန်၊ မှန်ကလည်း အများကြီးပဲဆိုတော့။ ဟုတ်လား။ ကျောင်းတိုက်နာမည်ကလည်း "မှန်" ဆိုတော့ မှန်ကြည့်ပြောနေတာ။ (ပေးကမ်းပေး၏။) (မှန်ပါဘုရား။) (အော်၊ အော်လိုက်ပါ။ ငါ့၊ ငါပြောနေတာပေါ့။ ဟုတ်လား။ ပေးကမ်းပေး၏။) (မြင်တာ။) အဲ့လိုဖြစ်နေတာ။ "ဒေါသမီးလျှံ... (အကြီးအမာန်၊ သည်းခံလှပါသည်။)"
အော်၊ ဒေါသမီးလျှံဆိုတာ အဲ့လိုပဲပေါ့ဗျာ ကိုယ်တော်တို့ရေ။ ဒါကြောင့် ကိုယ်တော်တို့ အခု ဒေါသဆိုတာကတော့ ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်လုပ်ပါ။ ဒါကြောင့် တို့ အခု မဟာသတိပဋ္ဌာနသုတ်မှာ အရင်တုန်းက ပြောခဲ့ပါတယ်။ စိတ္တာနုပဿနာ၊ စိတ္တာနုပဿနာပုဒ်မှာ "သရာဂံ ဝါ စိတ္တံ သရာဂံ စိတ္တန္တိ ပဇာနာတိ"။ မိမိသန္တာန်မှာ ဒေါသဖြစ်ရင် ဖြစ်တယ်၊ လောဘဖြစ်ရင် ဖြစ်တယ်လို့ သိမယ်ဆိုလို့ရှိရင် အဲ့ဒါ ကုသိုလ်ဖြစ်သွားတာ။ "ပဇာနာတိ" ဆိုတာ ကုသိုလ်ဖြစ်သွားပြီ။ "ပဇာနာတိ" မှာ ကုသိုလ်စိတ်ကို ကောက်ရတာ။ ဘာကိုကောက်ရတာပါလိမ့်။ (ကုသိုလ်စိတ်။) အဲ့လိုရှိတယ်။ မဟာကုသိုလ်ဉာဏ်သမ္ပယုတ္တ။ အဲ့လို။ ဒါကြောင့် အရှင်ဘုရားတို့ ဒီဥစ္စာတွေက ရှောင်နိုင်လေ ကောင်းလေပဲပေါ့ဗျာ။ သည်းခံနိုင်လေ ကောင်းလေပဲ။ ခုနကပြောသလိုပဲ အဲ့ဒါ သည်းခံလေလည်း မကောင်းဘူးလား။ (ကောင်းပါတယ်။) ကောင်းတယ်ပေါ့။ ဟုတ်လားဗျ။ အလွန်တရာမှ သည်းခံလေ ကောင်းလေပဲ။
မောဟ၏ ဆိုးကျိုး
နောက် မောဟ။ မောဟဆိုတာကတော့ အခု အနုသယတုန်းကလည်း ဒါတွေပြောခဲ့ပြီပေါ့ဗျာ။ မောဟ၊ အဝိဇ္ဇာ၊ တမလို့လည်း ခေါ်တယ်။ ဘယ်လိုခေါ်တာပါလိမ့်။ (တမ။) တမဆိုတာ အမိုက်၊ အမှောင်မိုက်ပေါ့။ ဒါကြောင့်မို့လို့ ကိုယ်တော်တို့ အရင်လည်း ပြောခဲ့ရပေါ့။ ကင်းဝန်မင်းကြီး ဦးကောင်းကို ရေးခဲ့တာလေ။ ဦးကောင်းကို အကြောင်းပြုပြီးတော့ လယ်တီဆရာတော်ကြီး ရေးခဲ့တာ။ ၁၂၅၆ ခုနှစ်ကလို့ ပြောခဲ့ဖူးလား။ (၁၂၅၆ ခုနှစ်။) ၅၆ ခုနှစ်က။ "မိုက်မလင်းနိုင်ဘူး၊ အမြိုက်ခင်းခင် ညဉ့်စည်မှာ၊ ခါတော်မီ မဝေးနိုင်ဘူး၊ ဒီခွေ့တွင်းနေ့ကို မျောပါရ၊ အတောမသတ်နိုင်ခါမှ ရဟတ်ဝေ"။ အဲ့ဒါက "မိုက်မလင်းနိုင်ဘူး" ဆိုတဲ့ လေးချိုးကြီး။ အဲ့ဒါ လေးချိုးလို့ခေါ်တယ်။ ဟုတ်လား။ လေးချိုးကြီးရဲ့ ဆိုနည်းက အစုံအညီကို ရတယ်။ ဟုတ်လား။ ကြော်ငြာလို့လည်း ကြားဖူးသွားတာကိုး။ ဟုတ်လား။ "မိုက်မလင်းနိုင်ဘူး၊ အမြိုက်ခင်းခင် ညဉ့်စည်မှာ၊ ခါတော်မီ မဝေးနိုင်ဘူး၊ ဒီခွေ့တွင်းနေ့ကို မျောပါရ၊ အတောမသတ်နိုင်ခါမှ ရဟတ်ဝေ"။
"မိုက်မလင်းနိုင်ဘူး"။ မိုက်ဆိုတာက ဘာပြောတာပါလိမ့်။ (အဝိဇ္ဇာ၊ မောဟ။) အဝိဇ္ဇာ၊ မောဟကို ပြောတာ။ မောင်ခေါ်ရင် မလိုက်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ကြည့်စမ်းပါဦး။ မိုက်ဆိုတာ ဘာပြောတာလဲ။ ခုနက တမလို့လည်း ပြောခဲ့ပြီလေ။ ဘာပါလိမ့်။ (မောဟပါ။) မောဟကို ပြောနေတာ။ တို့ ပြောရတာတော့ မောဟတောင် ဟနေပြီ။ ဒီကလူက ပြောရတာ တို့ဥစ္စာ။ ဟင်။ အဲ့တော့ "မိုက်မလင်းနိုင်ဘူး"။ အဲဒီက မောဟထူးသောအမိုက်တိုက်ထဲမှာ တိုးဝှေ့နေကြတာ၊ တပည့်တော်တို့၊ ကိုယ်တော်တို့က။ ဟော၊ ဒါကြောင့် အဲ့ဒါက အလင်းဓာတ်ကို၊ အလင်းရောင်ရလားဆိုတော့ မရသေးဘူး။
"မိုက်မလင်းနိုင်ဘူး၊ အမြိုက်ခင်းခင် ညဉ့်စည်မှာ"။ အမြိုက်ခင်းဆိုတာက အမြိုက်နိဗ္ဗာန်ကို ပြောတာ။ ဘာကိုပြောတာလဲ။ (အမြိုက်နိဗ္ဗာန်။) "မိုက်မလင်းနိုင်ဘူး၊ အမြိုက်ခင်းခင် ညဉ့်စည်မှာ၊ ခါတော်မီ မဝေးဘူး" တဲ့။ အဲ့တော့ အချိန်အခါလေးကတော့ ကြည့်လိုက်ဦး။ ခုနက ၁၂၅၆ ခုနှစ်က လယ်တီဆရာတော်ကြီးက အသက် ၅၀ သာလောက်။ ခုနက ကင်းဝန်မင်းကြီးဦးကောင်းက အသက် ၈၀ ပတ်ဝန်းကျင်လောက်က။ လူက ပိန်ပိန်ခြောက်ခြောက်နဲ့၊ နှုတ်ခမ်းမွေး၊ အဲ့ဒါ ခေါင်းပေါင်းကြီးဆောင်း၊ စွန်းစွန်းနဲ့၊ နှုတ်ခမ်းမွေးတစ်ထွာလောက်နဲ့။ အာရုံစိုက်ပြီးတော့ မှန်းကြည့်ထားတာပေါ့ဗျ။ ဟုတ်လားဗျာ။ သူက ကိုယ့်အတွက်၊ ကိုယ့်အကျိုးဖြစ်အောင် ဘာမှမလုပ်ဘူး။ အဲ့ဒါ တိုင်းပြည်အရေးတော့ လုပ်နေတယ်ဆိုပြီးကာကျတော့ နန်းတွင်းထဲမှာ ခြေရှုပ်နေတာ။ အဲ့ဒီအဘိုးကြီးက။ ဟုတ်လားဗျ။ အသက်က ဘယ်လောက်လောက်ရှိနေပြီလဲ။ (၈၀ ပတ်လည်။) ၈၀ ပတ်လည်ဖြစ်နေပြီ။ ဒါ ကိုယ့်အတွက်၊ ကိုယ့်တာ၊ ကိုယ့်အကျိုးဖြစ်အောင် မလုပ်ဘူး။
ဪ၊ အဲ့တော့ အခု လယ်တီဆရာတော်ကြီးက ဒါ လောကုတ္တရာရှုထောင့်နဲ့ ကြည့်လိုက်မယ်ဆိုရင် ဟိုဘက်မှာ သွားဖို့ တည်းတည်းလေး ကျန်တော့တာ။ ဟုတ်လားဗျာ။ ဟုတ်လားဗျ။ ဒါကြောင့်မို့လို့ သူက နန်းတော်ထဲမှာ သွားနေတော့ မောဟအမှောင်ထုထဲပဲ ရစ်ပတ်နေတာ။ ဘယ်သူ့ကိုလဲ။ အတူတူပဲလေ။ ဒါကိုပဲ ပြောနေတာ။ "မိုက်မလင်းနိုင်ဘူး၊ အမြိုက်ခင်းခင် ညဉ့်စည်မှာ၊ ခါတော်မီ မဝေးနိုင်ဘူး" တဲ့။ ခါတော်မီဆိုတာက အချိန်အခါ။ ကိုယ့်အတွက်၊ ကိုယ့်တာ၊ ကိုယ့်အကျိုးဖြစ်အောင်လေ ဘာမှန်းမလုပ်နိုင်ဘူး။ ဒါ ပြောတာနော်။ "မိုက်မလင်းနိုင်ဘူး၊ အမြိုက်ခင်းခင် ညဉ့်စည်မှာ၊ ခါတော်မီ မဝေးနိုင်ဘူး၊ ဒီခွေ့တွင်းနေ့ကို မျောပါရ"။ ကာမဂုဏ်အာရုံတွေနဲ့ဆိုတဲ့ ဒီခွေ့တွင်းနေ့ကို မျောပါရ။ "အတောမသတ်နိုင်ခါမှ ရဟတ်ဝေ" တဲ့။ ဒီသံသရာမှာ ကာမဂုဏ်အာရုံထဲမှာပဲ ဘာလဲဗျာ။ ပိတ်မိပြီးတော့ ဘာဖြစ်လို့တုန်း။ လည်နေကြတယ်တဲ့။ ဒါကို၊ ဒါကို ပြောတာ။ ဟုတ်လားဗျာ။ ကိုယ်တော်တို့ သဘောပေါက်သွားပြီနော်။ အဲ၊ လေးချိုးဆိုတတ်သွားပြီဗျ။ ဒါ ပထမပိုဒ်ဗျာ။ ဟုတ်လား။ ကျန်တာတွေက ကိုယ်တော်တို့ အဲ့ဘက် ဟောပြောပွဲသွားပြီးတော့မှပေါ့။ ဟုတ်လား။
ဒါကြောင့်မို့လို့ အဲ့ဒါ လယ်တီဆရာတော်ကြီးက တပည့်တော်တို့၊ ကိုယ်တော်တို့ကို သဘောပေါက်အောင်လို့၊ ရအောင်လို့ အဲ့ဒီကဗျာလေးက... ဟုတ်လားဗျ။ "မိုက်မလင်းနိုင်ဘူး" ဆိုတဲ့ဟာလည်း သဘောပေါက်သွားပြီ။ ဘာလဲဗျာ။ မိုက်တွေကို လင်းကိုမလင်းနိုင်ဘူးတဲ့။ အဲ့ဒီဥစ္စာ အရှင်ဘုရားတို့ တမောဓမ္မပရာယဏပုဂ္ဂိုလ်၊ တပည့်တော်တို့က၊ တို့ ပြောတာ။ တို့ ပုဂ္ဂိုလ်လေးမျိုးရှိတယ်မဟုတ်လားဗျာ။ တမောဓမ္မပရာယဏပုဂ္ဂိုလ်၊ အမိုက်ကနေ အမိုက်ကိုသွားတာ။ ဟုတ်လားဗျ။ ဒါကြောင့်မို့လို့ရေ ဒါကိုပဲ ခုနက ဒီအမိုက်ကနေ အမိုက်ကိုသွားနေတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေ၊ ဒါ ဥစ္စာ မောဟ။
ဒါကိုပဲ အခု လယ်တီဆရာတော်ကြီးက ရေးခဲ့သေးတယ်လေ။ "အဝိဇ္ဇာဘိက္ခာ၊ မိစ္ဆာမြို့ပြင်ပြင်၊ ဣဋ္ဌာရုံထင်ထင်မှတ်ရယ်၊ လွင့်စင်မည်မလွဲ၊ အသုဘရုပ်တစ်စင်ငယ်၊ မဟုတ်လေကိုယ်ထဲ၊ အပုပ်ရေစုတစ်ရွဲရွဲ၊ မဟုတ်ယူမဆဲ၊ သူငါသွေးသည်းခြေ၊ ပြည်သလိပ်တွေ၊ ကတီမဆိတ်လံ၊ သည့်ထက်လောက်ရွံစရာကို၊ လွန်တဏှာမစွဲလို့၊ စက်ဝဲမှာတပွေမွန်းနေကြပေ၊ တဏှာဖ
ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ ရပ်တန့်သွားခဲ့သောနေရာမှ ဆက်လက်၍ စစ်ဆေးတည်းဖြတ်ပေးလိုက်ပါသည်-
ပဋ္ဌာန်းကျမ်းတော်ကြီးလေ့လာမှု _ ပဋ္ဌာန်းအလင်းရောင်ပို့ချစဉ် (စတုတ္ထပိုင်း အဆက်)
...တဏှာဖမ်းတဲ့ အကန်းတွေမှာ" တပည့်တော်တို့၊ ကိုယ်တော်တို့ကို ပြောနေတာ။ "တဏှာဖမ်းတဲ့ အကန်းတွေမှာ အပန်းမပြေ ပင်ပန်းရှာကြလေ" ဆိုတာလေ။ ဟုတ်လား။ "တဏှာဖူးတဲ့ အရူးတွေမှာ" တဲ့။ ကိုယ်တော်တို့ကို ပြောလိုက်တာ။ ဒီဘက်က ကိုယ်တော်တို့ကို ပြောနေတာ။ ဟုတ်လား။
နောက်တစ်ခုရှိသေးတယ်တဲ့ဗျ။ "အဝိဇ္ဇာမှောင်ရိပ်ထူတာကြောင့် မောင်တို့ခက်တယ်" တဲ့ဗျာ။ ကိုယ်တော်တို့ အဲ့ဒါတွေ မကြားဖူးဘူး မဟုတ်ဘူးလား။ (ကြားဖူးပါတယ်။) အခု ဘုန်းကြီးဆိုလိုက်တော့ ကြားဖူးသွားပြီ။ ဟုတ်လား။ (မှန်ပါ။) အဲ့တော့ ဒါတွေက ဘာပြောသလဲဆိုရင် ဒါ အဝိဇ္ဇာရဲ့ဆိုးကျိုးကို ပြောတာ။ ဘာဆိုးကျိုးကို ပြောတာလဲ။ (အဝိဇ္ဇာရဲ့ဆိုးကျိုး။)
အဲဒါကြောင့်မို့လို့ အရှင်ဘုရားတို့ အကုသလဟေတု၊ ဟုတ်လားဗျ။ အကုသိုလ်ဟိတ်ဖြစ်တဲ့ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟဆိုတဲ့ ဆိုးကျိုးတွေအကြောင်း သိသွားခဲ့ပြီ။ သိသွားခဲ့ပြီမို့လား။ အဲ့တော့ ဒီဥစ္စာတွေက တစ်စွန့်စွန့်မှ လျှင်... (ဘဝနောင်။) တစ်စွန့်မှ... (တစ်စွန့်မှ။) ကောင်းသထက်ကောင်းပြီ။ ဟုတ်လားဗျ။ အဲ့ဒါ မစွန့်ချင်သရွေ့တော့ ဘာတုန်းဗျာ။ (ဆင်းရဲတယ်။) ဆင်းရဲတယ်။ ငါတို့ ဒီဥစ္စာလည်း စွန့်မှ။ ဒါတွေ လိုက်သွားနေလို့ ဖြစ်သေးဘူး။ ဒါတွေ အတူတူပဲလေ။ တစ်ဝဲလည်လည်ပဲ။ ဟုတ်လား။ ဟုတ်လား။ အဲ့လို အဲ့လိုဖြစ်လို့ သွားလို့ကောင်းတာမှ မဟုတ်တာ။ (မကောင်းပါဘူး။) မကောင်းဘူး။ မကောင်းတာတော့ သိတယ်ဗျာ။ ဟုတ်လား။ (မှန်ပါ။)
ကိုင်း၊ အဲ့လောက်ဆိုရင် ဒါတွေက ဘာလဲဆို၊ ဒါတွေက ဘာလဲဆိုလို့ရှိရင် အကုသိုလ်ရဲ့ဆိုးကျိုးတွေပေါ့။ မိုးရွာရင် မိုးက တဖြောက်ဖြောက်၊ ဘုန်းကြီးတွေဆူရင် ဒုက္ခ။ ကျောင်းတိုက်က နှင်ချမှာ။ အဲ့ဒါ ဟို မဟာဂန္ဓာရုံဆရာတော်ကြီးရဲ့ တိုက်လုံနည်းလိုပဲ။ "ခွင့်မတောင်း၊ ကျောင်းမလာလျှင်၊ ကျောင်းအုပ်က မောင်းချမည်" ပုံစံလေ။ ဟုတ်လား။ ကိုယ်တော်တို့ ဘာမှမရဘူး။ ကိုယ်တော်တို့ ဗိုက်ထဲမှာ ဘာမှမရှိဘူး။ အဲ့ဒါ ရတယ်ဗျာ။ ကဗျာဝါသနာပါတဲ့လူဆိုတော့။ ဟုတ်လား။
ကိုင်း၊ ကိုယ်တော်တို့ရေ အဲ့ဒါ အကုသိုလ်ဟိတ် လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟဆိုတဲ့ ဆိုးကျိုးတွေသိပြီဆိုရင် တို့ တစ်စတစ်စ ဘာလုပ်ရမလဲ။ (စွန့်ပစ်ရပါလိမ့်မယ်။) စွန့်ရ၊ စွန့်ရလိမ့်မယ်။ တစ်စတစ်စ မစွန့်ဘူး၊ တစ်စတစ်စ တိုးလာမယ်ဆိုရင်တော့ ကိုယ်တော်တို့ ခုနက "မိုက်မလင်းနိုင်ဘူး" ဘာလဲဗျ။ (ဖြစ်နေနိုင်ပါတယ်။) အဲ့ဒါတွေ မဖြစ်စေနဲ့။ သွားကြ။ အဲ့တော့ ခုနက အမှောင်ထုကြီးမှာ ချာချာပါအောင် လည်ပြီးတော့ ရမ်းပြီးတော့ သွားနေရတာပဲပေါ့ဗျာ။
အလောဘ၊ အဒေါသ၊ အမောဟ၏ အကျိုး
ကိုင်း၊ ဒါကြောင့်မို့လို့ရေ အလောဘ၊ အဒေါသ၊ အမောဟ အကြောင်းအရာတွေ ပြောရအောင်ပေါ့ဗျာ။ ဟာ၊ အဲ့လိုဆိုရင်တော့ စာချချင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး ထင်တယ်ဗျာ။ ကိုင်း၊ ဒါ စာချတာပေါ့ဗျာ။ ဟုတ်လား။ ကိုယ်တော်တို့ရေ၊ တပည့်တော် တစ်ပါးတည်းပဲ အော်နေရတာကိုးဗျ။ ဟုတ်လား။ ချွေးတောင်ထွက်လာပြီ။ ကြည့်စမ်း။ ဟုတ်လား။ ချွေးတွေထွက်လာပြီ။ ကိုယ်တော်တို့ ဥစ္စာ၊ သူက သိပ်နေမကောင်းချင်ဘူး ဖြစ်နေတာ ကိုယ်တော်တို့ရေ။
အဲ့၊ ကိုယ်တော်တို့ရေ ခုနစကားလေး ပြန်ပြောရဦးမယ်ဗျာ။ တို့ ခုန လောဘဆိုတာက ပျော်ရွှင်စရာတွေနဲ့၊ ကိုယ်တော်တို့ ပျော်ရွှင်စရာထင်နေတာ။ ပျော်ရွှင်ခြင်းရဲ့နောက်မှာ ကိုယ်တော်တို့ အမုန်းမဖြစ်ရဘူး။ ပျော်ရွှင်ခြင်းရဲ့နောက်မှာ ဘာလဲဗျ။ (ကြည်နူးမှု။) ပျော်ရွှင်မှုရဲ့နောက်ကွယ်၊ ကြည်နူးမှုရဲ့နောက်မှာ အပြုံးဖြစ်ရမယ်။ အဲ၊ အမုန်းတွေဖြစ်လာပြီ၊ နှလုံးမှာ ဖြစ်လာပြီဆိုလို့ရှိရင် အဲ့ဒါ ဘာဖြစ်မလဲ။ ဟုတ်လားဗျာ။ နောက်ကွယ်မှာ ကိုယ်တော်တို့ရေ ဆင်းရဲမှုဝေဒနာတွေ ဖြစ်စေမယ့်ကိစ္စတွေကို ရှောင်ရတယ်။ ဟုတ်လားဗျ။ ကြည်နူးမှု၊ ကျေနပ်မှုရဲ့နောက်ကွယ်မှာ ဒုက္ခဝေဒနာဖြစ်မယ်ဆိုရင်၊ ဆင်းရဲဝေဒနာဖြစ်မယ်ဆိုရင် ရှောင်ကြဉ်ရတယ်။ ဟုတ်လား။ ကြည်နူးစရာရဲ့၊ ပျော်ရွှင်မှုရဲ့နောက်မှာ အမုန်းမဖြစ်ရဘူး။ ဘာဖြစ်ရမှာတုန်း။ (အပြုံးမဖြစ်ရဘူး။) အဲ့ဒီ ကြည်နူးမှု၊ ပျော်ရွှင်မှုဆိုတာက ဒါ ကောင်းသောပျော်ရွှင်ခြင်း ဖြစ်မှာပေါ့။ ဟုတ်တယ်မလား။ (မှန်ပါ။)
ကိုင်း၊ ဒါကြောင့်မို့လို့ရေ၊ ကိုင်း၊ ကိုယ်တော်တို့ရေ နက်ဖြန်ကျမှ တကယ်ပြောမယ်ဗျ။ ဒီကနေ့တော့ တပည့်တော် အသံမထွက်တော့ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ကိုင်း၊ အဓိပတိပစ္စည်းကို သွားမယ်။ နက်ဖြန်ကျမှ ခုနက အလောဘ၊ အဒေါသ၊ အမောဟ အကြောင်းတွေကို ပြောမယ်ပေါ့ဗျာ။
အဓိပတိပစ္စည်း အရကောက်
ကိုင်း၊ အဓိပတိပစ္စည်းကို သွားရအောင်။ အဓိပတိပစ္စည်းရဲ့ သုဒ္ဓသင်္ချာသွားမယ်။ အဓိပတိပစ္စည်းရဲ့ အဲ့ဒါ ပါဠိတော်ကို ဟောမယ်။ ပါဠိတော်ဟောပြီဆိုရင် စာမျက်နှာခုနစ်မှာ အရကောက်ရှိတယ်။ ကိုင်း၊ ကိုယ်တော်တို့အနေနဲ့ သုဒ္ဓသင်္ချာတစ်ခေါက်၊ ပါဠိတော်တစ်ခေါက်၊ အဲ့ဒါပြီးပြီဆိုလို့ရှိရင် အရကောက်ပုံကောက် တပည့်တော်ပြောပြမယ်။ ကိုင်း၊ ဆိုရအောင်။ စာမျက်နှာနှစ်က သဟဇာတအဓိပတိပစ္စည်း သုဒ္ဓသင်္ချာ၌...
အဲ့တော့ အခု အဓိပတိက သဟဇာတအဓိပတိ၊ အာရမ္မဏအဓိပတိ နှစ်မျိုးရှိတယ်။ အဲ့တော့ အခုတော့ သဟဇာတအဓိပတိတည်း။ တို့ သဟဇာတမျိုးကို ဟောနေခြင်းကြောင့် သဟဇာတအဓိပတိပေါ့။ အဲ့တော့ ကိုယ်တော်တို့ စာမျက်နှာခုနစ်က ဇယားရဲ့အောက်နားမှာ "အဓိပတိအရကောက်ပုံ" ဒါလေး နည်းနည်းလေး ကြိုတင်ပြီးတော့ ပြောရအောင်ပေါ့။ "အဓိပတိပစ္စည်းတွင် အရကောက်ပုံနှင့် ဆိုရိုးကို ရစေရန် (သို့မဟုတ်) သိစေရန် သီးသန့်ထုတ်ပြလိုက်ပါသည်။" တဲ့။ စာမျက်နှာရှစ်က ဇယားကြီးလည်း ပါတယ်ပေါ့။
အဲ့တော့
ဒုဟေတုကဇဝေသု ပန ဧကောဝ အဓိပတိ လဘတိ ဒီစကားအရဆိုရင် ဒွိဟိတ်၊ တိဟိတ်ဇော ၅၂ ခုသာ အဓိပတိထိုက်၍ အဓိပတိဇောရတယ်တဲ့။ ဇော ၅၅ ပါးထဲက ထို ၅၂ ခုကို ပဝတ္တိအလိုက် ခွဲဝေ၍ ခွဲ၍ ပဝတ္တိအလိုက် ခွဲထားရမယ်။ ပဝတ္တိအလိုက်ခွဲထားတာ ကိုယ်တော်တို့ စာမျက်နှာခုနစ်က ဇယားလေးမှာ နည်းနည်းရေးထားပါ။ မြန်မြန်လေးရေး။ ရေးမယ်ဆိုတော့ စာလုံးမကြီးမသေးပေါ့။- ကုသိုလ်: မဟာကုသိုလ် ၈ + မဟဂ္ဂုတ်ကုသိုလ် ၉ + မဂ် ၄ = ၂၁
- အကုသိုလ်: လောဘ ၈ + ဒေါသ ၂ = ၁၀
- အဗျာကတ: မဟာကိရိယာ ၈ + မဟဂ္ဂုတ်ကိရိယာ ၉ + ဖိုလ် ၄ = ၂၁
အစနဲ့အဆုံးက ၂၁၊ ၂၁ ဆိုတော့ ၄၂ မဟုတ်ဘူးလား။ အလယ်ခေါင်က ၁၀ ပေါင်းလိုက်တော့ ၅၂။ ဟုတ်လားဗျာ။ အဲ့လိုခွဲထားပါတဲ့။ အဲ့လိုခွဲပြီးတော့ ကာမဇောကောက်ရမှာဆိုရင် "အနေကံ"၊ အပ္ပနာဇောကောက်ရမှာဆိုရင် "ဧကံ" လို့ ကောက်ရပါလိမ့်မယ်တဲ့။ အဲ့ဒီက ဇော ၅၅ ပါးတွင် အဟိတ်ဇောနဲ့ မောမူဒွေ မရဘူးတဲ့ သူတို့က။ ဟုတ်လားဗျ။ ဘာလို့လဲဆိုလို့ရှိရင်
ဇဝနေသု ပန ဧကောဝ အဓိပတိ လဘတိ။ အဓိပတိထိုက်တဲ့တရားတွေက ကောင်းမှဖြစ်လို့။ ခုနက အဟိတ်ဇောနဲ့ မောမူဒွေ သုံးပါးမရတဲ့အတွက်ကြောင့် ၅၂ ပါး။ အဲ့တော့ ၅၂ ပါးကို အဲ့လိုခွဲ။ အဲ့တော့ စိတ် ၈၉ ပါးတို့တွင် ၅၂ ပါးပဲ အဓိပတိထိုက်တယ် တွေ့လား။ (တွေ့ပါတယ်။) အဲဒါလေးပဲ ကောက်ရမှာပေါ့။သူ့ပဝတ္တိအလိုက် ခွဲထားပါတဲ့။ အဲ့လိုခွဲပြီးပြီဆိုလို့ရှိရင် အဲ့တော့ အောက်မှာပြောထားတယ်။ "ဒွေဟိတ်ဇောများနှင့် ဝီမံသအဓိပတိမရ၍ သုံးပါး၊ တိဟိတ်ဇောများနှင့် အဓိပတိလေးပါးလုံးရ၏။" ထိုသို့ အသီးသီးရကြသော်လည်းပဲ "အဓိပတိသဘောသည် ဧကရာဇ်မင်းကဲ့သို့ ပြိုင်ဘက်မရှိ အစိုးရ၏။" ဒါ
အဓိပတိ ဧကောဝ လဘတိ။"အဓိပတိနှင့်ပတ်သက်၍ အယူအဆ- ဆန္ဒအဓိပတိက ပစ္စည်းအနေနဲ့ အုပ်ချုပ်မည်၊ ကျန်သုံးပါးက ပစ္စယုပ္ပန်အနေနဲ့ နောက်လိုက်ကြဆိုရင် ဘယ်အဓိပတိကမှ လိုက်မှာမဟုတ်တဲ့အတွက်ကြောင့်မို့လို့ ကုသလအဓိပတိအရ၌ စိတ္တက္ခဏတစ်ခုတစ်ခု၌ရှိသော အဓိပတိတရားကိုယ် သုံးပါး၊ လေးပါးတို့တွင် တစ်ပါးပါးဟု ကောက်ရ၏" တဲ့။
နောက် ပစ္စယုပ္ပန်အတွက်ကြည့်မယ်။ အဲ့ဒါလေးကို ဒီဘက်ကောက်ကြောင်း လိုင်းတားထား။ အောက်က အစိမ်းရောင်၊ နီရောင်လေးနဲ့ ခြယ်ထား။ "မိမိကိုယ်ကို ပြန်၍ အဓိပတိကိစ္စဖြင့် ကျေးဇူးပြုသောတရားမရှိ၍ ပစ္စယုပ္ပန်၌ အဓိပတိတရားကိုယ်ကို ကျဉ်ရ၏။" ဒါလေးကို လိုင်းတားထား။ တွေ့လားဟေ့။
"အရကောက်ရာတွင်လည်းပဲ သဟဇာတုပနိဿယသတ္တိရ၏" လို့ မူလပဋ္ဌာန်းဆရာတော်ကြီးတို့က သူတို့ကောက်တယ်ပေါ့။ သို့သော်လည်းပဲ ယခု ကိုယ်တော်တို့ လက်ရှိတဲ့အတိုင်း ကောက်ကြရလိမ့်မယ်။ တပည့်တော်က လက်ရှိတဲ့အတိုင်း ကောက်မှာ။ ဘာလို့လဲဆိုလို့ရှိရင် သဘာဂပစ္စည်းများ ထောက်ဆမယ်ဆိုလို့ရှိရင် လက်ရှိအရကောက်လည်းပဲ ကောင်းပါတယ်တဲ့။ အဓိပတိရဲ့အုပ်ချုပ်ပုံတွေကတော့၊ အစိုးရပုံတွေကတော့ ဣန္ဒြေနဲ့မတူဘူး။ "စကြာမင်းရှင် အုပ်စိုးသွင်းသို့ ပြိုင်ကင်းမရှိ အစိုးရသည်ကို အဓိပတိခေါ်"။ အဲ့လိုလေး သိရမယ်ပေါ့။
ကိုင်း၊ ဒါကြောင့်မို့လို့ ကိုယ် ပါဠိတော်ဟောပြီဆိုလို့ရှိရင် အဲ့ဒီ ခုနက အရကောက်မယ်ပေါ့ဗျာ။ ကုသလော ဓမ္မော ကုသလဿ ဓမ္မဿ အဓိပတိပစ္စယေန ပစ္စယော။ ကုသလောကုသလသံ ကြားလိုက်တာနဲ့ ပုံသေက ဘယ်နှပစ္စည်းလဲ။ (ခြောက်ပစ္စည်း။) ခြောက်ပစ္စည်း။ အဲ့ဒီ ခြောက်ပစ္စည်းက... (အကြီးလေး၊ အလတ်နှစ်။) အကြီးလေး၊ အလတ်နှစ် (အညမည၊ သမ္ပယုတ္တ) ရနေပြီ။ အဲ့တော့ အဓိပတိဆိုတော့ အခုဟောမှာက အဓိပတိတရားကိုယ်တွေ သုံးပါး၊ လေးပါးဆိုလို့ရှိရင် ကိုယ်တော်တို့ အခု သုဒ္ဓသင်္ချာမှာဆိုလို့ရှိရင် ကြည့်လိုက်မယ်ဆိုလို့ရှိရင် ဘာပေါင်းလဲဗျ။ (ဟေ၊ အာ၊ ဣန္ဒြိယ၊ မဂ် ပေါင်း။) ဘာလို့ဗျ။ (ဟေ၊ အာ၊ ဣန္ဒြိယ၊ မဂ် ပေါင်း။) အဲ့ဒီ ဟေ၊ အာ၊ ဣန္ဒြိယ၊ မဂ် ပေါင်းမှာပေါ့။ တရားကိုယ်တူလို့လေ။ ဟုတ်လားဗျာ။ ဟေတုက ဘယ်သူနဲ့တူတာလဲ။ အမောဟနဲ့တူတာ။ ဝီမံသအဓိပတိနဲ့ အမောဟနဲ့တူတာ။ အာဟာရက ဘာနဲ့တူတာပါလိမ့်။ (စိတ္တအဓိပတိ။) စိတ္တအဓိပတိ၊ ဝိညာဏာဟာရနဲ့ မတူဘူးလား။ (တူပါတယ်ဘုရား။) အဲ့ဒါ အဲ့လိုတူတာ။ တူတာကြောင့်မို့လို့လေ။ အဲ့တော့ ဟောဆဲရယ်၊ ဟေ၊ အာ၊ ဣန္ဒြိယ၊ မဂ် ငါးခုပေါင်းမယ်ဆိုရင် ကုသလောကုသလသမှာ ဘယ်နှစ်ပစ္စည်းရလဲ။ (၁၁ ပစ္စည်း။) ၁၁ ပစ္စည်းရတယ်။ ဟုတ်လားဟေ့။ (မှန်ပါ့။)
ကိုင်း၊ စသဖြင့် ကုဗျာကျလို့ရှိရင်တော့ အညမည၊ သမ္ပယုတ္တ ဖြုတ်။ ကုဗျာကျလို့ရှိရင်တော့ ဝိပ္ပယုတ္တပါ။ ဖြုတ်။ ကိုးပစ္စည်းပဲ။ အကုအကုကျလို့ရှိရင်တော့ ဟေတုပြုတ်သွားပြီ။ ဘာပြုတ်သွားပြီလဲ။ (ဟေတုပြုတ်။) ဟေတုပြုတ်သွားပြီပေါ့။ ဟေတုက ဘယ်သူနဲ့သာ ဆိုင်လို့လဲ။ (ဝီမံသအဓိပတိ။) ဝီမံသအဓိပတိနဲ့ ဆိုင်တဲ့အတွက်ကြောင့်မို့လို့ ဒီမှာ အကုအကုမှာ ဝီမံသအဓိပတိရလား။ (မရပါဘူး။) မရဘူးပေါ့။ ဒါကြောင့်မို့လို့ ဒီလိုသဘောပေါက်ရမယ်။ ဒါ လမ်းပြလိုက်ပြီ။ ဆက်လျှောက်။
ကိုင်း၊ ဒါကြောင့် တိုးတက်ပြီး ကောက်ကြည့်ရအောင်။ စာမျက်နှာခုနစ်မှာ ရှိတယ်နော်။
ကုသလော ဓမ္မော ကုသလဿ ဓမ္မဿ အဓိပတိပစ္စယေန ပစ္စယော ဟူတော်မူအပ်သော ဝိတိပါဠိတော်၌ ကုသလော ဓမ္မော ဟူသော ကတ္တာပုဒ်၏ အရက၊ အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါ၊ သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာတတ်သော အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါမှာ မဟာကုသိုလ်စိတ် ၈ ခု၊ ဧကံရသော မဟဂ္ဂုတ်ကုသိုလ် ၉ ခု၊ မဂ် ၄ ခု၊ စေတသိက် ၃၈၊ စိတ္တက္ခဏတစ်ခုတစ်ခု၌ရှိသော အဓိပတိတရားကိုယ် သုံးပါး၊ လေးပါးတို့တွင် တစ်ပါးပါး ပစ္စည်းတရားရ၏။ ဘယ်လိုကောက်ရမယ်နော်။ အဲ့တော့ အခု အရကောက်ကတော့ ဒီနေရာမှာ နည်းနည်းလိုအပ်နေသလိုရှိတယ်ပေါ့။ ဒီမှာ အကျဉ်းချုပ်ကောက်လိုက်တယ်။ကုသလဿ ဓမ္မဿ ဟူသော သမ္ပဒါန်ပုဒ်၏ အရက အဓိပတိတရားကိုယ်ကျဉ်သော သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာ ပစ္စယုပ္ပန်တရားရ၏။ ဒါ အကျဉ်းချုပ်ကောက်တာ။ တကယ့်တကယ်ကို အကျယ်ချဲ့ကောက်ရမှာဆိုရင် ခုနက ဒီအတိုင်းကောက်ရမှာ။ "အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါမှာ မဟာကုသိုလ်စိတ် ၈ ခု၊ ဧကံရသော မဟဂ္ဂုတ်ကုသိုလ် ၉၊ မဂ် ၄ ခု၊ စေတသိက် ၃၈၊ သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာ ပစ္စယုပ္ပန်တရားရ၏" လို့ ကောက်ရမှာနော်။ (မှန်ပါ။) ဒီတရားကိုယ်ကို ကျဉ်ရတယ်။ အဓိပတိတရားကိုယ်ကို ကျဉ်ရမှာပါ။ ခုနက ပြောခဲ့ပြီ။ "မိမိကိုယ်ကို ပြန်၍ အဓိပတိကိစ္စဖြင့် ကျေးဇူးပြုသောတရားသည်... (မရှိဘူး။)" မရှိဘူး။ ဒါလေးသိခဲ့။အဓိပတိပစ္စယေန ဟူသော ကရိုဏ်းပုဒ်၏ အရက တစ်ပြိုင်နက် ရထာဓာတ်ကောင်းသော... ဟုတ်လား။ တစ်ပြိုင်နက်က ခုနက အကြီးလေး၊ အလတ်နှစ်။ ဟောဆဲ၊ အကြီးလေး၊ အလတ်နှစ်တို့က တစ်ပြိုင်နက်ပေါ့။ ကျန်တဲ့ ဟေ၊ အာ၊ ဣန္ဒြိယ၊ မဂ် လေးခုက ဘာလိမ့်။ (ရထာဓာတ်။) ရထာဓာတ်။ ဒီလိုသဘောပေါက်။ ဒါတွေကို တန်းစီထားပါ။ အဓိပတိပစ္စယေန ဟူသော ကရိုဏ်းပုဒ်၏ အရက တစ်ပြိုင်နက် ရထာဓာတ်ကောင်းသော... (ဟောဖို့ စာအုပ်ထဲမှာ...) အဓိပတိ၊ ဟေတု၊ သဟဇာတ၊ အညမည၊ နိဿယ၊ အာဟာရ၊ ဣန္ဒြိယ၊ မဂ္ဂ၊ သမ္ပယုတ္တ၊ အတ္ထိ၊ အဝိဂတ၊ ဤ ၁၁ ပစ္စယသတ္တိတို့တွင် သဟဇာတအဓိပတိသတ္တိဟု ဆိုအပ်သော သတ္တိဝိသေသရ၏။ ဘာအဓိပတိပါလိမ့်။ (သဟဇာတအဓိပတိ။) သဟဇာတအဓိပတိဟု ဆိုအပ်သော သတ္တိဝိသေသရ၏။ ထိုသုံးပါးတို့တွင် အရက ပဓာနအားဖြင့် ကတ္တာသာဓိ။ကိုင်း၊ အဲ့လိုဆိုလို့ရှိရင် အဲ့ဒါလေးကို တို့ နှစ်ခေါက်ကောက်ကြည့်ရအောင်။ ဆိုရအောင်ဗျာ။
အဲ့တော့ ကုဗျာမှာဆိုရင်လည်း ကိုယ်တော်တို့
ကုသလော ဓမ္မော ကတ္တာပုဒ်၏ အရက "အဓိပတိစိတ္တဇရုပ်အပ်တတ်သော ပဉ္စဝေါကာရဘုံ၌ အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါ" ဘယ်လိုဆိုရမလဲ။ ပဉ္စဝေါကာရဘုံ၌... (အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါ။) အဲ့လိုဆိုရမယ်။ ပဉ္စဝေါကာရဘုံ၌ အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါ မဟာကုသိုလ်စိတ် ၈ ခု... ဒါ အနေကံကို ပြောတာ။ ခုနက သရုပ်ခွဲခဲ့ပြီမဟုတ်လား။ (ဟုတ်ပါတယ်။) ကုသိုလ်တွေပဲ။ ကျန်တာတူတူပဲပေါ့။ အဗျာကတဿ ဓမ္မဿ ဟူသော သမ္ပဒါန်ပုဒ်၏ အရက သာအဓိပတိကုသိုလ်ဖြင့် ပြုအပ်သော သာအဓိပတိစိတ္တဇရုပ် ပစ္စယုပ္ပန်တရားရ၏။ အဲ့တော့ အရကောက်ထဲမှာတော့ "သာအဓိပတိကုသိုလ်ဖြင့် ပြုအပ်သော" ဆိုတာမပါဘူး။ ဒါမျိုးထည့်ရမှာ။အဲ့တော့ အညမည၊ သမ္ပယုတ္တ ဖြုတ်၊ ဝိပ္ပယုတ္တ ထည့်ပေါ့။ ကုကုဗျာမှာဆိုလို့ရှိရင်လည်းပဲ "သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာ၊ သာအဓိပတိစိတ္တဇရုပ်အပ်တတ်သော ပဉ္စဝေါကာရဘုံ၌ အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါ" လို့ ဆိုရမယ်။ "ခါ" နှစ်လုံးမထပ်နဲ့ပေါ့။ ခုနက "ခါ" နှစ်လုံးမထပ်နဲ့ ပြောတာ။ အဲ့တော့ အခု သမ္ပဒါန်ပုဒ်၏ အရက ဆိုလို့ရှိရင် အရကောက်ဆရာတော်ကြီးကတော့ သူက "သာအဓိပတိစိတ္တဇရုပ်ရ၏" လို့ ရေးတယ်။ တကယ်ကောက်ရမှာ "အဓိပတိတရားကိုယ်ကို ကျဉ်သော..." တကယ့်အပြည့်အစုံကောက်မှာတော့ သူတို့ကောက်ရမှာ။ "အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါမှာ မဟာကုသိုလ်စိတ် ၈ ခု၊ ဧကံရသော မဟဂ္ဂုတ်ကုသိုလ် ၉၊ မဂ် ၄ ခုဟု အဓိပတိတရားကိုယ်ကို ကျဉ်သော သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာ၊ သာအဓိပတိစိတ္တဇရုပ် ပစ္စယုပ္ပန်တရားရ၏" လို့ ကောက်ရမှာ။ အဲ့တော့ ကိုယ်တော်တို့အနေနဲ့ကတော့ "အဓိပတိတရားကိုယ်ကို ကျဉ်သော သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာ၊ သာအဓိပတိစိတ္တဇရုပ် ပစ္စယုပ္ပန်တရားရ၏" လို့ ဒီလိုဆိုရမယ်။ အဲ့တော့ ဒီနေရာတော့ အရကောက်က နည်းနည်းလေး လိုအပ်နေတဲ့သဘောတွေ ရှိတယ်။ အဲ့ဒီ ကုကုဗျာမှာဆိုရင်တော့ ဘာပါ ထပ်ဖြုတ်လိုက်မလဲ။ ဝိပါက ထပ်ဖြုတ်ပေါ့ဗျာ။ ကိုးပစ္စည်းကျန်မှာပေါ့။ ကိုင်း၊ ကုဗျာနဲ့ ကုကုဗျာ အဲ့ဒီနှစ်ခုကို ကောက်ကြည့်ကြရအောင်။
အဲ့တော့ အကုသလောအကုသလ၌
အကုသလော ဓမ္မော ဟူသော ကတ္တာပုဒ်၏ အရက သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာတတ်သော... ခုနက အကုသိုလ်အတွက် သရုပ်ခွဲထားတာ တွေ့တယ်မဟုတ်လား။ (တွေ့ပါတယ်။) အဲ့ဒီအတိုင်းပဲ ကောက်ထား။ ကိုယ်တော်တို့ရေ အဲ့ဒီသရုပ်ခွဲထားတာတွေ သေချာမှတ်ထား။ ရေးထားတယ်မဟုတ်လား။ (ရေးထားပါတယ်။) ဟုတ်ပြီပေါ့။ "အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါ လောဘ ၈ ခု၊ ဒေါသမူဒွေ၊ ဝိစိကိစ္ဆာကျဉ်သော..." ဝိစိကိစ္ဆာက ဝိစိကိစ္ဆာသဟဂုတ်စိတ်မှာ ယှဉ်တာမဟုတ်ဘူးလား။ (မှန်ပါ့။) သူ မပါတော့ဘူးပေါ့။ သဘောပေါက်တယ်နော်။ (မှန်ပါ။) "...အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါ လောဘစိတ် ၈ ခု၊ ဒေါသမူဒွေ၊ ဝိစိကိစ္ဆာကျဉ်သော စေတသိက် ၁၉၊ စိတ္တက္ခဏတစ်ခုတစ်ခု၌ရှိသော အဓိပတိတရားကိုယ် သုံးပါးတို့တွင် တစ်ပါးပါး ပစ္စည်းတရားရ၏။" ဝီမံသအဓိပတိ မရတော့ဘူးပေါ့။ ဟုတ်လားဟေ့။ အကုသလဿ ဓမ္မဿ ဟူသော သမ္ပဒါန်ပုဒ်၏ အရက အဓိပတိတရားကိုယ်ကို ကျဉ်သော သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာ ပစ္စယုပ္ပန်တရားရ၏။ အပေါ်က ကုကုတုန်းက ၁၁ ပစ္စည်းကနေ ဟေတုဖြုတ်လိုက်ပေါ့။ ဟုတ်လားဗျာ။ (မှန်လှပါဘုရား။) မဆိုတတ်ဘူးလား။အဲ့ဒီ အကုဗျာဆိုလို့ရှိရင်လည်းပဲ "အဓိပတိစိတ္တဇရုပ်အပ်တတ်သော ပဉ္စဝေါကာရဘုံ၌ အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါ" ဆိုပေါ့။ အဲ့ဒီက ၁၀ ပစ္စည်းထဲက အညမည၊ သမ္ပယုတ္တ ဖြုတ်၊ ဝိပ္ပယုတ္တ ထည့်ပေါ့။ အဲ၊ အကုအကုဗျာဆိုလို့ရှိရင် "သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာ၊ အဓိပတိစိတ္တဇရုပ်အပ်တတ်သော ဘုံ၌ အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါ" စသဖြင့်ဆို။ ဒီအရကောက်ထဲမှာ "အဓိပတိတရားကိုယ်ကို ကျဉ်သော" ဆိုတဲ့စကားတွေ မပါပေမဲ့လို့ ထည့်ဆိုရမှာနော်။ ဟုတ်လားဗျာ။ အဲ့ဒါ "တရားကိုယ်ကျဉ်သော" လို့ ဒီလိုလေး ထည့်ဆိုရမှာ။ အရကောက်ထဲတော့ မပါဘူးနော်။ ဟုတ်လား။ ထည့်ရမယ်။
အဲ့တော့ ဗျာဗျာ၌ ပဝတ္တိကာလ
အဗျာကတော ဓမ္မော ကတ္တာပုဒ်၏ အရက... သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာ... တကယ်စင်စစ်တော့ ဒီဥစ္စာ အရကောက်ထဲတော့ "သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာ၊ သာအဓိပတိစိတ္တဇရုပ်အပ်တတ်သော" လို့ဆိုတော့ တကယ့်တကယ်ဆိုရမှာတော့ ကျန်တာတွေလိုပဲ၊ ကျန်တဲ့ဟာတွေလိုပဲ "သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာလည်းကောင်း၊ သမ္ပယုတ္တသာအဓိပတိစိတ္တဇရုပ်ကလည်းကောင်း အပ်တတ်သော အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါ မဟာကိရိယာစိတ် ၈ ခု၊ ဧကံရသော မဟဂ္ဂုတ်ဖိုလ်ကိရိယာ ၉၊ ဖိုလ် ၄၊ စေတသိက် ၃၈၊ စိတ္တက္ခဏတစ်ခုတစ်ခု၌ရှိသော အဓိပတိတရားကိုယ် သုံးပါး၊ လေးပါးတို့တွင် တစ်ပါးပါး ပစ္စည်းတရားရ၏။" အဗျာကတဿ ဓမ္မဿ ဟူသော သမ္ပဒါန်ပုဒ်၏ အရက... "တရားကိုယ်ကျဉ်သော" ထည့်ရမှာ။ အရကောက်ထဲတော့ မပါပေမဲ့။ ဟုတ်လား။ တကယ်တကယ် အပြည့်အစုံ၊ တကယ်ကို ကောက်ရမှာကတော့ ဒီလိုကောက်ရမှာနော်။ "အဓိပတိပစ္စည်းကို ရသောအခါမှာ မဟာကိရိယာစိတ် ၈ ခု၊ ဧကံရသော မဟဂ္ဂုတ်ကိရိယာ ၉၊ ဖိုလ် ၄၊ စေတသိက် ၃၈၊ အဓိပတိတရားကိုယ်ကျဉ်သော စေတသိက် ၃၈" ဆိုပြီးတော့ သမ္ပယုတ္တက္ခန္ဓာ၊ သာအဓိပတိစိတ္တဇရုပ် ပစ္စယုပ္ပန်တရားရ၏။ သုဒ္ဓသင်္ချာမှာရှိတဲ့အတိုင်း ၁၃ ပစ္စည်းလုံး ကောက်မယ်။ သုဒ္ဓသင်္ချာမှာပါတဲ့ ဘယ်မှာပါလိမ့်ဗျ။ (၁၃ ပစ္စည်း။) ၁၃ ပစ္စည်းလုံး ကောက်မယ်။ မရတဲ့ပစ္စည်း၊ မပါတဲ့ပစ္စည်းဆိုလို့ သားမျိုး ၁၅ ပစ္စည်းထဲက ဘယ်သူနဲ့ဘယ်သူပါလိမ့်။ ကမ္မနဲ့ ဈာနပေါ့။ ဘာနဲ့ဘာပါလိမ့်။ (ကမ္မနဲ့ ဈာန။) ကမ္မနဲ့ ဈာန။ ဪ၊ တန်းမသိဘူး။ ကြည့်ဦး။ ကိုင်း၊ ဟုတ်လားဗျ။ ဘာနဲ့ဘာနဲ့ပါလိမ့်။ (ကမ္မနဲ့ ဈာန။) ကမ္မနဲ့ ဈာန။ အဲ့ဒါတွေထဲကို အစီအစဉ်အတိုင်း ဆိုမယ်။ကိုင်း၊ အဲ့တော့ အကုသလသုံးချက်၊ ဗျာကတကတစ်ချက်၊ အဲ့ဒီအရကောက်လည်းပဲ ဆက်ကာဆက်ကာ ကောက်ကြည့်ရအောင်။ ဆိုရအောင်။ အကုသလော ဓမ္မော...
အဲ့တော့ အဓိပတိရဲ့ ပါဠိတော်ဟောခြင်း၊ သုဒ္ဓသင်္ချာဟောခြင်း၊ ပါဠိတော်ဟောခြင်း၊ အရကောက်ခြင်းကိစ္စတွေလည်းပဲ ပြီးသွားပြီဆိုပါတော့။ ဒါကြောင့်မို့လို့ နောက်ကျန်တာတွေတော့ ဟိုဘက်ဆက်သွားမယ်ပေါ့။ ဒီအဓိပ္ပာယ်လေး နောက်မှပြောမှာပေါ့ဗျာ။ အဲ၊ ဒီကနေ့တော့ ဖြင့် ပြောရလိမ့်မယ်ပေါ့။